Ω! Τι ευτυχισμένες μέρες… στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ

Ενάντια σε «Θεούς και δαίμονες» μέσα σε ένα κρατικό περιβάλλον που αποφασίζει και διατάσσει αδιαφορώντας για το θέατρο και τους ανθρώπους του, που παρ΄ όλα αυτά εργάζονται πάνω στη σκηνή, το θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ελπίζει, δουλεύει πυρετωδώς με τα φουγάρα του να καπνίζουν, τις μηχανές του στο φούλ και αισιοδοξεί αναφωνώντας…

Ω! Τι ευτυχισμένες μέρες..

Από τις πρώτες θεατρικές πρεμιέρες αυτόν τον παράξενο Οκτώβρη, οι Ευτυχισμένες Μέρες στο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ξεκίνησαν, αφήνοντας έναν πολύ θετικό απόηχο σε κοινό και κριτικούς. Ειδικά φέτος, αυτό το βαθιά υπαρξιακό έργο που γράφτηκε πριν από 60 χρόνια μοιάζει τρομερά επίκαιρο, σα να γράφτηκε σήμερα, για την εποχή της πανδημίας και κάθε πανδημίας.

Μέσα σε ένα ερημικό περιβάλλον μιας κατεστραμμένης γης, ο Σάμουελ Μπέκετ στέκεται πάνω από τις έρημες πόλεις και την έρημη ζωή μας (τα έρημα θέατρα) και ρίχνει το σαρκαστικό του βλέμμα μέσα από τα μάτια της Ουϊννυ και τον Ουϊλλυ.

Τα κακόμοιρα πλάσματα του, χωμένα μέχρι τον λαιμό στον τάφο, συνεχίζουν να ζουν, να μιλούν, να ασχολούνται με τις καθημερινές ασήμαντες ασχολίες τους και να ελπίζουν μέσα σε μία βασανιστική και αέναη… αναμονή. Ο λόγος τους σαρκαστικός και κωμικός φέρνει γέλια και δάκρυα, αφήνοντας μία πίκρα στο λαιμό. Το κείμενο του Μπέκετ ούτε λίγο ούτε πολύ γίνεται το μανιφέστο του απόλυτου σήμερα.

Ναι, θα γελάσουμε με τους προβληματισμούς της Ουϊννυ. Καθώς η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΒΛΑΒΙΑΝΟΥ βλέπει τον εαυτό της μέσα από τον καθρέφτη, αντικρίζουμε και μείς την μοναξιά μας. Καθώς ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ διαβάζει τις νεκρολογίες σε μια εφημερίδα του προηγούμενου αιώνα κάνουμε και ‘μεις έναν απολογισμό των δικών μας απωλειών και καθώς η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΒΛΑΒΙΑΝΟΥ μετράει και ελέγχει τα σάπια δόντια της αναγνωρίζουμε και μείς την δική μας φθορά και σαπίλα.

Ο πόθος των δύο προσώπων να συν-υπάρξουν, να συν-ομιλήσουν, να συν-εννοηθούν, να συν-κρατηθούν στη ζωή, αποδεικνύει πόσο απαραίτητο είναι το πρώτο συνθετικό «συν-» και πόσο ανάγκη έχει το άμοιρο ανθρώπινο ον να υπάρξει «μαζί».

Είναι ίσως η μόνη εποχή που τον πρώτο ρόλο δεν παίζουν τα ρήματα, τα ουσιαστικά η τα επίθετα, η έστω οι εγωιστικές αντωνυμίες, αλλά αυτά τα «επουσιώδη» επιρρήματα.

Όμως η δράση στο αριστούργημα του Μπέκετ θα εγκατασταθεί στο χώρο των θεατών και οι θεατές θα καθίσουν στις αναπαυτικές θέσεις τους πάνω στη σκηνή σε αποστάσεις υγειονομικής ασφάλειας. Με ανεστραμμένο το layout του θεάτρου, όλα αντιστρέφονται. ‘Ετσι, το κοινό θα δεχτεί μια νέα θεατρική ματιά και εμπειρία.

Θερμομέτρηση στην είσοδο, μάσκες σε όσους δεν έχουν, αντισηπτικά για χέρια και παπούτσια και ο περιορισμένος αριθμός θεατών σύμφωνα με τις υγειονομικές υποδείξεις. Τα υγειονομικά πρωτόκολλα τηρούνται πλήρως.

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ

Κεφαλληνίας 17, Αθήνα

Για κρατήσεις πατήστε ΕΔΩ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Νίκος Καμτσής

Σκηνικό και κοστούμια Μίκας Πανάγου

Μουσική Κώστας Χαριτάτος

Σχεδιασμός φωτισμών Γιάννης Ζέρβας

Βοηθοί σκηνοθέτη Γιάννης Ζέρβας, Λαμπρινή Θάνου

Και στους ρόλους Νικολέτα Βλαβιανού και Νίκος Καραστέργιος.

Δημόσιες σχέσεις Canard qui Parle-Άντα Κουγιά