Tου συγγραφέα και ακαδημαϊκού, Αριστείδη Χατζή.
Σκόρπιες σκέψεις για τις εκλογές
(1) Ό,τι κι αν συμβεί στις επόμενες εκλογές, ακόμα κι αν η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ διευρυνθεί, η θέση του Αλέξη Τσίπρα δεν κινδυνεύει. Αν έχει απομείνει, δηλαδή, στοιχειώδες ένστικτο επιβίωσης στο κόμμα της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει (χωρίς Τσίπρα) σε μονοψήφιο ποσοστό πριν πεις «σουσάμι». Διότι η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2010-2019 οφείλεται κυρίως σ’ αυτόν. Η συντριβή θα ήταν μεγαλύτερη χωρίς αυτόν. Παρακολουθώ την κα Αχτσιόγλου, υπερέχει αρκετά σε πολλά, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να διατηρήσει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αν ο Τσίπρας βρεθεί εκτός ηγεσίας. Θα καταλήξει το κόμμα σε έναν σκληρό πυρήνα 5-10% που θα είναι πιο ομοιογενής αλλά πολύ πιο αδύναμος. Και αναρωτιέμαι αν θα ήθελε η κα Αχτσιόγλου να καταλήξει με αυτόν τον πυρήνα.
(2) Διαβάζω από χθες τις αντιδράσεις των ηττημένων. Ορισμένες (λίγες όμως) έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και γνήσια διάθεση αυτοκριτικής ή πάντως διαλόγου. Αρκετές εκφράζουν απογοήτευση και στεναχώρια – αναμενόμενο και απολύτως σεβαστό. Αλλά ένας μεγάλος αριθμός «σχολιαστών» εμέσουν τόσο μίσος, εκσφενδονίζουν συγκεκριμένες απειλές, εκφράζουν περιφρόνηση για τον μέσο ψηφοφόρο, κλπ. Αναρωτιέμαι: δεν καταλαβαίνουν πως αυτό ακριβώς που εκφράζουν το απέρριψε χθες ο Ελληνικός λαός; Πώς αυτή η τοξικότητα δηλητηρίασε τελικά τους φορείς της;
Είναι φανερό πως αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν το μεγάλο βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν καταλαβαίνουν πως αν αποκαλείς δολοφόνο τον Μητσοτάκη, γιατί του αποδίδεις προσωπικά τα Τέμπη, είναι το αποτέλεσμα της απύθμενης βλακείας σου; Δεν αντιλαμβάνονται πως αν αποκαλείς το καθεστώς ορμπανικό χάνεις το όποιο δίκιο σου; Ρευστοποιώντας τις έννοιες και εργαλειοποιώντας τα πάντα, εκτίθεσαι και τελικά εξευτελίζεσαι. Ειδικά όταν οι οιμωγές για τις (πραγματικές και εμφανείς) ρωγμές στο κράτος δικαίου και τη φιλελεύθερη δημοκρατία προέρχεται από αυτούς που όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν το 2015 ή με όλα όσα ισχυρά πλήγματα στο κράτος δικαίου κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χειροκροτούσαν, ανέχονταν, αδιαφορούσαν. Η δε «βενεζουελοποίηση» δεν τους χαλούσε καθόλου, τότε, ως προοπτική. Ούτε, βέβαια, ίδρωσε τώρα το αυτί τους με τον προσεταιρισμό της ακροδεξιάς. Βγήκαν με τις πλερέζες να διαδηλώσουν για τα Τέμπη αλλά στο Μάτι δεν τους πείραξε τίποτα – και ήταν μάλιστα και έτοιμοι να χυδαιολογήσουν ενάντια όσων καταλόγιζαν ευθύνες. Υποκριτές και τυμβωρύχοι, αναρωτιούνται τι φταίει και εξοργίζονται γιατί αυτό το ζοφερό και απεχθές που εκφράζουν δεν δικαιώθηκε.
(3) Μόλις άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς παρουσίασε το αφήγημα που επέλεξε η ηγετική ομάδα. Δεν ξέρω ποιος σύμβουλος πρότεινε στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στρατηγική. Αλλά νομίζω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να του τηλεφωνήσει και να τον ευχαριστήσει προσωπικά.
(4) Η κριτική στις δημοσκοπήσεις έχει κάποια στοιχεία αλήθειας. Αλλά επειδή μιλώ με δημοσκόπους σας διαβεβαιώ: οι άνθρωποι προσπαθούν να επιλύσουν πολύ σοβαρά μεθοδολογικά προβλήματα. Και μάλιστα διεθνώς, όχι μόνο εδώ. Έτσι οι δημοσκοπήσεις υποτίμησαν τη δυναμική της ΝΔ και υπερτίμησαν εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ. Περιμένω από τον κ. Τσίπρα να προτείνει ποινολόγιο. Αλλά στην περίπτωση της «Ελληνικής Λύσης» το μεθοδολογικό πρόβλημα ήταν άλλο: πώς να προβλέψεις την ψήφο ανθρώπων που ντρέπονται να πουν ανοικτά τι θα ψηφίσουν;
(5) Η «Νίκη» τι είναι; Ήρεμα ρωτάω…
(6) Το συμπέρασμα είναι πως αν κατέβεις με καθαρόαιμα ακροδεξιά ατζέντα, με πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, ή με αντισυστημικό φερετζέ, κινδυνεύουμε να μπεις στη Βουλή.
