Τιμή στον Αγωνιστή του Αντιδικτατορικού Αγώνα Σήφη Βαλυράκη αποτίουν συναγωνιστές και φίλοι του στις 23 Ιανουαρίου στις 5 μμ στην Παλαιά Βουλή, δυο χρόνια από την στυγερή δολοφονία του στα παγωμένα νερά της Ερέτριας.
Δεν πρόκειται απλώς για ένα πολιτικό μνημόσυνο στην μνήμη του Σήφη αλλά για μια δράση υπεράσπισης της ίδιας της Δημοκρατίας και των θεσμών που την πλαισιώνουν. Η πρόωρη απώλεια του Σήφη Βαλυράκη δεν ήταν ατύχημα αλλά δολοφονία! Αποδείχτηκε περίτρανα μέσα από την έρευνα και τον αγώνα της οικογένειας του, των συνηγόρων του και των συναγωνιστών του.
Η παρουσία δυο πρώην πρωθυπουργών (Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά) στο αυριανό δημοκρατικό προσκλητήριο αλλά και οι παρεμβάσεις προσωπικοτήτων με ισχυρό Δημοκρατικό αποτύπωμα ( Νίκος Κωνσταντόπουλος,Κώστας Τζαβάρας Νίκος Παπανδρέου) δικαιώνουν τον Αγώνα Ζωής του Σήφη Βαλυράκη για την ίδια την Δημοκρατία.
Γιατί όπως καταγράφει ο ιστορικός Νίκος Κλειτσίκας ο Σήφης ήταν πάντα έτοιμος για δουλειά και για δράση υπερασπίζοντας την Δημοκρατία. Όπως τον Μάη του 1972 που δραπετεύει από τις φυλακές της χούντας στην Κέρκυρα και ως δεινός κολυμβητής κατορθώνει να περάσει στην Αλβανία.
Όπως διηγείται ο «Μάρκος» του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος – ΠΑΚ, ο Κώστας Τσίμας: «Τον Βαλυράκη δεν τον γνώριζα. Πέρασε κολυμπώντας στην Αλβανία, όπου παγωμένο κι εξαντλημένο τον συλλαμβάνουν οι Αλβανοί, σαν κατάσκοπο, και τον φυλακίζουν. Καταναγκαστικά έργα με μια χούφτα αλάτι, μια πατάτα κι ένα κομμάτι ξερό ψωμί, στη φυλακή έπαθε τέσσερις γαστροραγίες. Εμείς τον θεωρούσαμε δολοφονημένο από τη χούντα.
Το 1973, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός πραγματοποιεί επίσκεψη στις αλβανικές φυλακές κι ο Σήφης κατορθώνει να στείλει μήνυμα στη μάνα του. Έτσι μάθαμε ότι ζει.
Ξεκινήσαμε μια διεθνή κινητοποίηση για την απελευθέρωσή του. Ο Ανδρέας στέλνει μια ανοικτή επιστολή στον Εμβέρ Χότζα: «Είναι απαράδεκτο ένας παλιός αντιφασίστας που αγωνίστηκε εναντίον του φασισμού, να φυλακίζει αγωνιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας… ».
Με τη δημοσιοποίηση της επιστολής του Ανδρέα, όπως μου διηγήθηκε ο Σήφης, τον επισκέφθηκε η αλβανική αστυνομία, τον έντυσαν με ένα κουστούμι από τσουβάλι και του είπαν: «Είσαι ελεύθερος να φύγεις. Που θέλεις να πας;». Ο Σήφης τους είπε Σουηδία, που ήδη είχε πάει πριν τη δικτατορία, αλλά του το ξέκοψαν: «Λίγο μακριά. Δεν διαθέτουμε χρήματα για τέτοιο εισιτήριο. Θα πας στη Ρώμη».
Με εντολή του Ανδρέα κατεβαίνω στην Ιταλία να παραλάβω το Σήφη. Τον παρέλαβα από την Αμαλία Φλέμινγκ στο Μιλάνο… Δηλαδή παρέλαβα ένα κουστούμι από τσουβάλι με ένα σώμα που δεν θα ‘ταν ούτε 50 κιλά, χωρίς στομάχι, γερασμένο απ’ τις γαστρορραγίες, έναν άνθρωπο σαν τους εβραίους των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το μόνο που έδειχνε ότι υπάρχει ζωή επάνω του ήταν τα μάτια, όλο δύναμη και φωτιά.
Στο Μιλάνο βρισκόταν καλεσμένος από τον δήμαρχο της πόλης, για μια ομιλία ο Ανδρέας και ο Σήφης ήθελε να τον συναντήσει.
Μετά το Μιλάνο έπρεπε να πάω το Σήφη στη Ρώμη, να συνέλθει και να φύγει για Σουηδία… ενώ τον ταΐζαμε παιδικές τροφές με το κουταλάκι.
Μετά από δύο μήνες τον ξαναείδα στη Σουηδία, που πήγα γιατί ήμουν υπεύθυνος για ένα τομέα του ΠΑΚ και μου είπε: «Είμαι έτοιμος για δουλειά»… Τέτοιο παλικάρι ήταν ο Σήφης!»
Η «δουλειά» που επισήμανε ο Σήφης, μιας κι ο «Μάρκος» είχε συγκεκριμένο τομέα ευθύνης στο ΠΑΚ, ήταν η ένοπλη αντίσταση στην αμερικανοφασιστική χούντα…
