Δήμος Χαλανδρίου: «Σώπασαν» οι μελωδίες του Νότη Μαυρουδή – Βαθιά οδύνη από τον ξαφνικό θάνατό του

Τη δική του τοποθέτηση για την μεγάλη και ξαφνική απώλεια του κορυφαίου συνθέτη, Νότη Μαυρουδή έκανε με τη σειρά του και το Δήμος Χαλανδρίου.

Αναλυτικά, παρακάτω:

Ο κορυφαίος συνθέτης – κιθαριστής, ο ευαίσθητος μελωδός και ο αγαπημένος και βραβευμένος δάσκαλος Νότης Μαυρουδής, ο σεμνός και γλυκός άνθρωπος δεν είναι πια μαζί μας. Ένα μοιραίο δυστύχημα έκοψε ξαφνικά το νήμα της ζωής του, το βράδυ της Τρίτης 3 Ιανουαρίου, βυθίζοντας στην οδύνη την οικογένειά του, την πόλη που έζησε τα τελευταία 42 χρόνια, αλλά και το πανελλήνιο.

Ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στη σύζυγό του Βάσω, στα παιδιά του Χάρη και Ροδή και στα εγγόνια του.

«Πάντα παρών»

Το ταξίδι του στον κόσμο της μουσικής κράτησε πολύ παραπάνω από ένα “πρωινό τσιγάρο”, και ακόμα θα κρατά, παρότι ο Νότης δεν είναι πια κοντά μας. Η μελωδική του κιθάρα, οι μουσικές, η σεμνότητα και το ήθος του θα μας συντροφεύουν για πάντα. Το ίδιο θα μας συντροφεύει και ότι ήταν πάντα παρών σε όσα γίνονταν σε τούτη την πόλη. Χαραγμένη στη μνήμη μας μένει η παρουσία του το μαγιάτικο βράδυ του 2015, όταν αναγεννήθηκε το θέατρο Ρεματιάς μετά τον εμπρησμό. Το ίδιο και η έκτακτη εμφάνισή του στο περσινό Φεστιβάλ Ρεματιάς, στη νύχτα που ήταν αφιερωμένη στην Αρλέτα. Αυτός ήταν ο Νότης Μαυρουδής, πάντα μαζί μας και στη μουσική και στη μελωδία και στα κοινά και στους αγαπημένους του ανθρώπους. Η σκέψη μας είναι κοντά τους.

Μαζί με τη σπουδαία καλλιτεχνική του παρακαταθήκη, μας αφήνει τη μεγάλη του αγάπη για τη Ρεματιά μας. Μαγεύουν τα λόγια του όταν περιγράφει την εμπειρία του από το Θέατρο της Ρεματιάς: «Έχω φιλοξενηθεί πολλές φορές ως καλλιτέχνης και έχω βιώσει τη λειτουργικότητα του χώρου μέσα στο δάσος. Πιστέψτε πώς είναι μια διάσταση που δύσκολα μπορώ να περιγράψω. Μερικές φορές τύχαινε να συνοδευόταν από ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι που έριχνε το ξεχωριστό του φως στα δέντρα. Μια ευαίσθητη μαγεία απλωνόταν… σου έρχονταν στο μυαλό ξωτικά και παραμυθένιες εικόνες για να προστεθούν στις κιθάρες, στις μελωδίες, στους στίχους. Μείγμα εκρηκτικό ενός υπέρμετρου ρομαντισμού που αιχμαλωτίζει την ψυχή και το συναίσθημα».

Νότης Μαυρουδής: 1945 – 2023

Μια πολυσχιδή δημιουργική πορεία έξι δεκαετιών χάραξε ο Νότης Μαυρουδής, ως συνθέτης, ως δεξιοτέχνης της κλασικής κιθάρας και ως δάσκαλος, ενώ έχει ασχοληθεί με την αρθρογραφία, τη συγγραφή, τις εκδόσεις, το ραδιόφωνο –διετέλεσε μεταξύ άλλων δ/ντης του Β’ Προγράμματος- και την παραγωγή.

Γεννήθηκε το 1945. Τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε στη φυλακή, δίπλα στη μητέρα του, που ήταν πολιτική κρατούμενη. Μεγάλωσε σε έναν συνοικισμό Ποντίων στην Καλλιθέα. «Ζούσαμε σε χαμόσπιτα, σπάνια έβλεπες ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Μόνο χώματα, λακκούβες πέτρες», περιγράφει ο ίδιος σε συνέντευξή του. «Όταν ένας φίλος μου πήγε στο Ωδείο να μάθει ακορντεόν, ζήλεψα και ζήτησα από τους γονείς μου να πάω και ‘γω. Είχαμε μια κιθάρα  ξεχασμένη σε μια ντουλάπα και έτσι επέλεξα την κιθάρα»… κάπως έτσι ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής του.

Το 1958 ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Δημήτρη Φάμπα. Το 1964 μπήκε στη δισκογραφία το 1964 με τα τραγούδια «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε», σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη, με ερμηνευτή τον Γιώργο Ζωγράφο. Το 1965 τιμήθηκε με το Α’  βραβείο στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης για το τραγούδι «Ήταν μεγάλη η νύχτα» σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη και ερμηνεία της Σούλας Μπιρμπίλη. Το 1969 του απονεμήθηκε το Α’  βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό κιθάρας στο Μιλάνο. Την ίδια χρονιά αποφοίτησε με «άριστα» από το Ωδείο και την επόμενη χρονιά εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, όπου του ανατέθηκε η έδρα κλασικής κιθάρας στη Scuola Ciciva di Milano, στην οποία δίδαξε έως το 1975.

Η πλούσια δισκογραφία του περιλαμβάνει έργα για κλασική κιθάρα και συνθέσεις του με αγαπημένους ποιητές και σπουδαίους ερμηνευτές. Ξεχωρίζουν μεταξύ αυτών το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» (1968), όπου ο Νότης Μαυρουδής μελοποιεί Οδυσσέα Ελύτη, το «Παιδί της Γης» (1977), όπου μελοποιεί ποιήματα του Μάνου Χατζηδάκι, η συνεργασία του με την Ντόρα Γιαννακοπούλου στο έργο «Ένας όμηρος» των Μίκη Θεοδωράκη και Brendan Behan. Άφησε το στίγμα του στο «Νέο Κύμα» και στις μπουάτ της εποχής. Το 1976 κυκλοφορεί ο δίσκος «Ζωγραφιές απ’ τον Θεόφιλο» σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου, εμπνευσμένους από τις ζωγραφιές του Θεόφιλου. Το 1985 κυκλοφορεί ο δίσκος «Έρως ανίκατε μάχαν» σε ποίηση του Ηλία Πετρόπουλου και ακολουθούν πολλοί ακόμα: «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια» (1990), «Τοπίο Μυστικό» (1993), «Οι Επισκέπτες» (1998).

Τη σφραγίδα του άφησε και στη δισκογραφική δουλειά κιθαριστικού ντουέτου «Café de l’ art», όπου διασκεύασε και ηχογράφησε διάφορα μουσικά είδη.

Η προτελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφορεί το 2019. Πρόκειται για το βιβλίο-cd του Νότη Μαυρουδή «Άγρυπνο φεγγάρι», σε παραγωγή του Δήμου Χαλανδρίου, με μελοποιήσεις σπουδαίων ελληνικών ποιημάτων του 19ου και του 20ού αιώνα. Στα 13 τραγούδια του δίσκου ο N. Μαυρουδής ανιχνεύει μουσικά τον ποιητικό λόγο του Γ. Βιζυηνού, του Γ. Σαραντάρη, της Μ. Πολυδούρη, του Γ. Σεφέρη, του Ν. Λαπαθιώτη, του Κ. Βάρναλη και του Κ. Καρυωτάκη, με τη συνδρομή σπουδαίων ερμηνευτών.

Το τελευταίο έργο του έρχεται το 2022, με τις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες»… σε μια γωνιά τους βρίσκεται πλέον και ο ίδιος ή ίσως είναι η ένατη μπαλάντα.

Η άοκνη δουλειά του όμως δεν αποδίδει μόνο καρπούς δισκογραφικούς. Ο Νότης Μαυρουδής είχε την ευθύνη για την έκδοση σε έντυπη, και αργότερα σε διαδικτυακή μορφή, του περιοδικού για την κιθάρα «Tar», την επιμέλεια μουσικών, που ακούγαμε στις πλατφόρμες του Μετρό, την καλλιτεχνική διεύθυνση του label «Corifeo», της δισκογραφικής εταιρείας «Eros music», που διακρίθηκε για τις εξαιρετικές εναλλακτικές εκδόσεις σε πολυποίκιλους μουσικούς δρόμους. Το Φεβρουάριο του 2008 εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο με κείμενα περί μουσικής και πολιτισμού, με τίτλο «Ηχολογήματα», ενώ ως πρόεδρος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών δημιουργεί το ντοκουμέντο «Φωνές της Γραφής», όπου ακούγονται να περιγράφουν τη ζωή και την εποχή τους οι σπουδαιότεροι των Ελλήνων λογοτεχνών.