Για τον Δημήτρη Πικιώνη (1887-1968), η παγκόσμια παράδοση είναι κάτι ενιαίο, που υπακούει στις ίδιες αρχές και διαφοροποιείται μόνο ως προς τη μορφή. Τη φιλοσοφία αυτή εφάρμοσε σε ένα από τα πιο γνωστά έργα του, τον παιδικό κήπο στη Φιλοθέη, με τη «γιαπωνέζικη» είσοδο, τη σαρακατσάνικη καλύβα, το νησάκι με την ξύλινη βάρκα, τα υπέροχα πλακόστρωτα. Δημιούργησε έτσι έναν χώρο μοναδικό: όχι μια παιδική χαρά, αλλά ένα μυστηριακό σκηνικό που απορροφάει τα παιδιά, που εξάπτει τη φαντασία τους και τα ταξιδεύει.
Επί 60 χρόνια, ο παιδικός κήπος έγινε ορμητήριο για αναρίθμητα παιδιά, όχι μόνο από την περιοχή της Φιλοθέης. Το 1983 μάλιστα χαρακτηρίστηκε έργο τέχνης και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Με το πέρασμα του χρόνου, όπως ήταν επόμενο, τα υλικά –πολλά από τα οποία φυσικά– άρχισαν να παρουσιάζουν φθορές και οι επεμβάσεις ή οι προσθήκες που έγιναν δεν ήταν πάντα οι κατάλληλες. Επιπλέον, η φύση «θέριεψε» αλλάζοντας τον αρχικό σχεδιασμό, που ήθελε τον κήπο ορατό από τον δρόμο.
Οπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο της Καθημερινής, από αυτή την αφετηρία και με τη βεβαιότητα πια ότι ο παιδικός κήπος του Πικιώνη αποτελεί σημαντικό μνημείο αρχιτεκτονικής, ο Δήμος Φιλοθέης ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια μια προσπάθεια να επαναπροσεγγίσει τον χώρο. Αντλώντας στοιχεία από ένα ερευνητικό πρόγραμμα που είχε πραγματοποιηθεί στα τέλη της δεκαετίας του ’90 από το ΕΜΠ και την Αγνή Πικιώνη (κόρη του Πικιώνη και επικεφαλής της αστικής εταιρείας για την προστασία και ανάδειξη του έργου), ο δήμος ανέθεσε σε ομάδα μελετητών υπό τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Κουτσογιάννη τη μελέτη για την επαναφορά του κήπου στην αρχική του μορφή. Οι εργασίες εγκρίθηκαν αρχικά από το υπουργείο Πολιτισμού και, πριν από λίγες ημέρες, από το Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής.
«Ο Πικιώνης ήθελε να εμπνεύσει τα παιδιά. Ηθελε να βιώνουν το παιχνίδι με έναν εξερευνητικό τρόπο. Γι’ αυτό δημιούργησε έναν χώρο που το παιδί μπαίνει μέσα και μαγεύεται. Εγώ μεγάλωσα σε αυτόν τον κήπο και θυμάμαι πώς με γοήτευε σαν παιδί. Ηταν κάτι μακριά από την τυποποιημένη παιδική χαρά, με τις κούνιες και τις τραμπάλες. Εκεί έμπαινες και αμέσως το μυαλό σου έφτιαχνε περιπέτειες, στο μικρό νησάκι με τη βάρκα, στη σαρακατσάνικη καλύβα. Αυτή τη μαγεία θέλουμε να ξαναφτιάξουμε», λέει ο δήμαρχος Φιλοθέης – Ψυχικού, Δημήτρης Γαλάνης.
Το έργο έχει προϋπολογισμό 600.000 ευρώ και θα χρηματοδοτηθεί από το Πράσινο Ταμείο. Οι εργασίες που εγκρίθηκαν περιλαμβάνουν πολλές διαφορετικές επεμβάσεις: άλλες για τη συντήρηση (ή, αν η φθορά είναι μεγάλη, την αντικατάσταση) στοιχείων του πάρκου, άλλες για την αναδιαμόρφωση της βλάστησης. «Θα επιδιώξουμε η σαρακατσάνικη καλύβα να αποκατασταθεί από τεχνίτες που γνωρίζουν την τέχνη της κατασκευής της, τα ξυλόγλυπτα το ίδιο. Για το ελάφι του Καπράλου, που κλάπηκε πριν από μερικά χρόνια, θα ζητήσουμε από τους κληρονόμους του που έχουν το πρόπλασμα να μας φτιάξουν ένα αντίγραφο. Γενικώς η προσπάθειά μας θα είναι οι επεμβάσεις να επαναφέρουν τον χώρο όσο πιο κοντά γίνεται στην αρχική του μορφή», λέει ο κ. Γαλάνης.
Στο έργο της αποκατάστασης θα συνδράμει και η μη κερδοσκοπική εταιρεία για το έργο του Πικιώνη. «Είναι πολύ σημαντικό η αποκατάσταση να γίνει με βάση τα τεκμήρια που υπάρχουν», εξηγεί ο Ιωσήφ Εφραιμίδης, αρχιτέκτονας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας. «Στόχος είναι να επανέλθει αυτή η μοναδική ατμόσφαιρα που ο Πικιώνης είχε δημιουργήσει για τα παιδιά, στην κλίμακά τους. Εμείς θα είμαστε παρόντες και θα συνδράμουμε την προσπάθεια».
Σύμφωνα με το άρθρο της Καθημερινής, για τον κ. Γαλάνη, η αποκατάσταση του κήπου Πικιώνη έχει και μια προσωπική διάσταση. «Οταν μίλησα στη μητέρα μου για αυτό, μου έφερε μια φωτογραφία που ήμουν 2-3 ετών μέσα στον κήπο και μου ζήτησε να κάνω ό,τι μπορώ για να ξαναγίνει όπως ήταν παλιά. Νιώθω την υποχρέωση να το κάνω όχι μόνο ως δήμαρχος προς τους δημότες μου, όχι μόνο από σεβασμό στο έργο του Πικιώνη, αλλά και σαν γιος προς τη μάνα του».
