Χαλάνδρι: Αντί για μεζονέτες, χώρος πολιτισμού και πρασίνου

Στα χέρια του Δήμου Χαλανδρίου το ακίνητου του παλιού Εργοστασίου Δουζένη, του τελευταίου “ζωντανού” μνημείου της βιομηχανικής ιστορίας της πόλης, το οποίο προοριζόταν να γίνει μεζονέτες. Τώρα ο Δήμος σχεδιάζει να το μετατρέψει σε ανοιχτό χώρο πολιτισμού, πρασίνου και αναψυχής για τους πολίτες. Έκλεισε οριστικά ένα σήριαλ τριών δεκαετιών.

Ένας ακόμη ανοιχτός, δημόσιος χώρος κερδίζεται για τους κατοίκους του Χαλανδρίου, μετά και τα 30 στρέμματα στην περιοχή του Νομισματοκοποείο, καθώς πέρασε στα χέρια του Δήμου το ακίνητο του πρώην Εργοστασίου Δουζένη που προοριζόταν παλιότερα να χτιστεί και να αξιοποιηθεί επιχειρηματικά από ιδιωτική εταιρεία.

Πρόκειται για ένα μνημείο της ιστορίας του Χαλανδρίου, το μόνο από τα παλιά εργοστάσια της πόλης που έχει απομείνει, κι αυτό όχι ολόκληρο. Το Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων ενέκρινε την αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου, βάση της απόφασης που έλαβε τον Ιούνιο του 2017 το Δημοτικό Συμβούλιο.

Το ακίνητο το οποίο βρίσκεται στην οδό Σοφοκλή Βενιζέλου στο Κάτω Χαλάνδρι είχε δεσμευτεί απο τον Δήμο το μακρινό 1992, ωστόσο μέσα απο μια σειρά παραλείψεις και χειρισμούς, κινδύνευσε να έχει την κατάληξη και των άλλων, παλιών εμβληματικών εργοστασιακών χώρων που υπήρχε στη πόλη. Όπως το κτίριο της παλιάς κεραμοποιείας “Κεράμειος” που γκρεμίστηκε κι έγινε μεγάλο κατάστημα ή το εργοστάσιο Πεταλούδα που κατασκεύαζε νήματα και τώρα είναι σύμπλεγμα πολυκατοικιών, όπως και η παλιά βιοτεχνία Παγκάκη που κατασκεύαζε κεραμικά.

ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΕΣ… ΜΕΖΟΝΕΤΕΣ

Το εργοστάσιο χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και ήταν ένα από τα λίγα εργοστάσια παρασκευής οινοπνεύματος που υπήρχαν στην Ελλάδα. Το 1952, μετά την κατοχή, γίνεται προσπάθεια να λειτουργήσει πάλι, αλλά δεν καρποφορεί. Το κτήριο χρησιμοποιήθηκε για μερικά χρόνια ως αποθήκη και αφέθηκε στην εγκατάλειψη μετά και από φωτιά που έπιασε.

Το 1992 το κτήμα Δουζένη δεσμεύεται από τον Δήμο Χαλανδρίου για πολιτιστικό κέντρο και το 1999 το κτήριο του εργοστασίου χαρακτηρίζεται διατηρητέο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο ιδιοκτήτης προσφεύγει στη δικαιοσύνη για αποχαρακτηρισμό και απόδοση του χώρου, ενώ τον Δεκέμβριο του 2003, στον προϋπολογισμό του Δήμου εγγράφεται κονδύλι 1.300.000 ευρώ για την απαλλοτρίωση του κτήματος.

ΣΗΡΙΑΛ ΤΡΙΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ

Τα χρήματα αυτά όμως ουδέποτε καταβλήθηκαν ώστε να ολοκληρωθεί η απαλλοτρίωση ενώ εκείνη την εποχή η τότε δημοτική αρχή εμφάνισε ως λύση τη διαπραγμάτευση που έχει ξεκινήσει με ιδιωτική κατασκευαστική εταιρεία, για οικοδόμηση όλου του οικοπέδου, με στόχο “να μη χαθεί το ακίνητο”, προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις στις οποίες μάλιστα συμμετείχε ο νυν δήμαρχος Σίμος Ρούσσος. Λίγο αργότερα, το μεγαλύτερο μέρος του εργοστασίου κατεδαφίστηκε απο την ιδιωτική εταιρεία που το κατείχε, σε μια προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων.

Η απαλλοτρίωση έμελλε να ολοκληρωθεί σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά. Η δημοτική αρχή του Χαλανδρίου κατόρθωσε τελικώς να εξασφαλίσει το απαιτούμενο ποσό απο το Πράσινο Ταμείο. Το ακίνητο έχει έκταση 3 στρέμματα και ο Δήμος σχεδιάζει να το αξιοποιήσει ως ανοιχτό χώρο πολιτισμού και αναψυχής για τους κατοίκους, με αίθουσα εκδηλώσεων, θερινό σινεμά, χώρους εργαστηρίων κλπ.