75 χρόνια πριν, στις 6 Αυγούστου, σαν σήμερα, οι δυνάμεις των ΗΠΑ έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα στην ιαπωνική πόλη Χιροσίμα. Μια εικόνα που δυστυχώς επανήλθε στη μνήμη μας όχι μόνο εξαιτίας των 75 χρόνων από την μεγάλη αυτή καταστροφή, αλλά και λόγω της παρόμοιας εικόνας της ισοπεδωμένης από τις φονικές εκρήξεις Βηρυτού. Είπαν τότε για ένα “πυρηνικό μανιτάρι”. Και σήμερα στον Λίβανο μιλούν για το ίδιο “μανιτάρι”, κάνοντας το “σαν σήμερα” κυριολεξία.
Στις 8:15 πμ της 6ης Αυγούστου (23:15 GMT της 5ης) του 1945, το αμερικανικό μαχητικό τύπου Β-29 “Ένολα Γκέι” (από το όνομα της μητέρας του κυβερνήτη του) έριξε βόμβα τύπου ουρανίου- 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο “Little Boy” (Μικρό Αγόρι) ισοπεδώνοντας τη νοτιοδυτική πόλη Χιροσίμα και σκοτώνοντας 140.000 κατοίκους από έναν πληθυσμό περίπου 350.000.
Χιλιάδες ακόμη πέθαναν αργότερα είτε υποκύπτοντας στα τραύματά τους είτε από ασθένειες που εμφάνισαν λόγω της ραδιενέργειας.
Στις 9 Αυγούστου, τρεις μέρες μετά, οι ΗΠΑ έριξαν μια ακόμη πυρηνική βόμβα (την τελευταία μέχρι σήμερα εναντίον ανθρώπων και μάλιστα αμάχων) στο Ναγκασάκι. Η βόμβα αυτή ήταν άλλου τύπου, χρησιμοποιούσε ως σχάσιμο υλικό το πλουτώνιο και είχε λάβει το προσωνύμιο “Fat Man” (Χοντρός Άνδρας).
Πάνω από 75.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν επί τόπου και ο ουρανός καλύφθηκε από ένα σύννεφο καπνού σε σχήμα μανιταριού, που έφθασε τα 9.000 μέτρα ύψος.
Έξι ημέρες αργότερα, η Ιαπωνία παραδόθηκε στους συμμάχους και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τερματίστηκε.
Μια όμορφη πόλη. Καλοντυμένοι άνδρες, γιαπωνέζες με κομψά κιμονό και χαμογελαστά παιδιά με σχολικές στολές περπατούσαν δίπλα στις φημισμένες ανθισμένες κερασιές στους εμπορικούς δρόμους της Χιροσίμα. Μετά την έκρηξη, συντρίμμια από τσιμέντο και μέταλλο κάλυπταν σχεδόν ολόκληρη την περιοχή, γυμνά δέντρα, κτίρια χωρίς παράθυρα, και κολώνες ηλεκτροδότησης. Εξού και το βιβλίο της Εντίτα Μόρρις για τα θαμμένα “Λουλούδια της Χιροσίμα”.
Τις προηγούμενες χρονιές, ο πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε και οι δήμαρχοι των πόλεων παρέστησαν στις ετήσιες τελετές μνήμης με δεσμεύσεις για έναν μελλοντικό κόσμο χωρίς πυρηνικά.
Η εικόνα της Βηρυτού στον Λίβανο τις τελευταίες μέρες φέρνει αναπόφευκτα στη μνήμη τα γεγονότα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Μόνο που αυτή τη φορά, αυτή η εικόνα είναι εν καιρώ ειρήνης… Για κάποιες χώρες τελοσπάντων… Ποιος είπε ότι μας αρέσουν τα μανιτάρια; Ζητείται παρόν. Διαφορετικό από το παρελθόν παρακαλώ.
