Το βαρέλι δεν έχει πάτο…
Το κατάπτυστο πανό, μια μάνα που κλαίει και η "γύμνια"
Κάθε φορά που λέμε ότι όσα γίνονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορούν να μας εκπλήσσουν, έρχεται ακόμη ένα τραγικό περιστατικό να μας αποδείξει το ακριβώς αντίθετο.
Για άλλη μια φορά μια αναμέτρηση επισκιάστηκε από ένα τραγικό περιστατικό, ένα υβριστικό πανό από φιλάθλους του Άρη που ανέβηκε στις εξέδρες του “Κλ.Βικελίδης” χθες (25/1) στο δεύτερο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας (σ.σ. πρόκριση των “ερυθρόλευκων” στα ημιτελικά με συνολικό σκορ 2-0).
Δεν θα αναπαραγάγουμε ξανά το περιεχόμενο του συγκεκριμένου πανό, αφενός γιατί μας προκαλεί αηδία και αφετέρου διότι η εικόνα του έχει κάνει το γύρο της Ελλάδας ήδη. Φτάνει…
Έμειναν θεατές στην αηδία
Το πρωτοφανές στο όλο συμβάν, πέραν του το συγκεκριμένο πανό μπόρεσε να ανέβει στο γήπεδο, είναι πως παρέμεινε στη θέση του για όλη τη διάρκεια του αγώνα!
Ο Ολυμπιακός έκανε γνωστό πως διαμαρτυρήθηκε έντονα, ωστόσο, ούτε η γηπεδούχος ομάδα, ούτε η διοργανώτρια αρχή, ούτε ο διαιτητής και ο παρατηρητής έκαναν το οτιδήποτε για να απομακρυνθεί. Αλήθεια που ήταν όλοι τους; Σε άλλο γήπεδο; Κι αν δεν μπορούσε αυτό το πανό με αυτό το περιεχόμενο να κατέβει, τι άλλο θα έπρεπε δηλαδή να είχαν γράψει τα άρρωστα μυαλά αυτά για να το κατεβάσουν; “Γύμνια” σε όλα τα επίπεδα, την ώρα που έγινε γνωστό πως δύο ευρωπαϊκοί τελικοί θα πραγματοποιηθούν σε “Γ.Καραϊσκάκης” και OPAP Arena.
Και όσοι υποστηρίζουν πως “έχουν συμβεί ξανά αυτά και απ’ άλλους”, βρίσκονται παντελώς εκτός θέματος. Και τι μας νοιάζει αυτό; Τι λογική είναι αυτή; Επειδή συνέβη στο παρελθόν πρέπει να συνεχίσει να συμβαίνει; Είναι αποδεκτός αυτός ο κάκιστος συλλογισμός; Από εμάς τουλάχιστον όχι!
Όλα αυτά την ώρα που μια μάνα κλαίει…
Και δεν είναι μόνο τραγικό το περιεχόμενο του πανό, αλλά και το timing. Την ώρα που μια μάνα θρηνεί για το παιδί της, τον Άλκη της, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη οι δίκη των “12” για τη δολοφονία του, την ώρα που οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο πριν την έναρξη με μπλουζάκια στη μνήμη του αδικοχαμένου νεαρού.
Όχι πως βέβαια η συγκεκριμένη αποτρόπαια κίνηση θα ήταν αποδεκτή και σε οποιαδήποτε άλλη συνθήκη. Τέτοιες ενέργειες είναι καταδικαστέες σε κάθε μορφή τους, οποτεδήποτε κι αν συμβαίνουν.
Θα γράφαμε σε αυτό το σημείο ότι ελπίζουμε οι αρμόδιοι να πάρουν σοβαρά μέτρα ώστε να μην συμβεί ξανά κάτι τέτοιο, ωστόσο, όπως έχει φανεί ανά τα χρόνια είναι ανίκανοι να το κάνουν.
V