Τις πταίει; Μην είναι η μοναξιά με ρούχα ανευθυνότητας;

Ο πνιγμένος… απ’ τα μαλλιά του πιάνεται. Ή αν έχει άλλα μαλλιά διαθέσιμα, από του διπλανού.

Ευτυχώς για την κυβέρνηση, λίγα μαλλιά ακόμη μας είχαν απομείνει για να μπορεί να αποδίδει τη σοβαρή έξαρση της πανδημίας στην ανευθυνότητα των νέων που διασκεδάζουν και σταματημό δεν έχουν. Κι εκεί που επιβάλλει λοκντάουν και λες πού αλλού θα τα ρίξουν, να σου και τα ψεύτικα sms για σωματική άσκηση που πρέπει να είσαι ο Κεντέρης το λιγότερο για να μην θεωρηθεί η έξοδός σου “βόλτα”. Αχ αυτή η “βόλτα” που έμελλε να ποινικοποιηθεί και να θεωρείται μία αναίσχυντη δραστηριότητα από ανεύθυνους πολίτες. Και το λοκντάουν γίνεται πιο πολύ λοκντάουν (;) με ολική απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 9!

Η υπομονή των ανθρώπων έχει εξαντληθεί. Τη θέση του φόβου της μετάδοσης του ιού έχει πάρει η εξάντληση. 8 μήνες αναμονής και αντιφατικών κανόνων και περιορισμών ώστε να διευθετηθεί μία κατάσταση. Γιατί οι άνθρωποι καρτερικά περίμεναν στο σπίτι τους, όπως τους είπατε στην προηγούμενη καραντίνα. Περίμεναν, γιατί τους είπατε “δεν έχω αρκετά κρεβάτια”. Γιατί οι άνθρωποι την έβαλαν τη μάσκα, μετά κόπων και βασάνων, κι ας λέγατε “ναι στη μάσκα” και μετά “όχι στη μάσκα” και μετά πάλι “ναι”. Γιατί οι άνθρωποι περίμεναν και είπαν “δε θα ζήσω για λίγο, για να ζήσω περισσότερο”.

8 μήνες μετά οι άνθρωποι δεν μπορούν να περιμένουν, γιατί ενώ εκείνοι περίμεναν, σε λίγο θα βλέπουν τους συνανθρώπους τους να πεθαίνουν στους διαδρόμους των νοσοκομείων, γιατί δεν υπάρχει το κρεβάτι που τους τάξατε. Ενώ περίμεναν, διάβαζαν τα “μυστικά έγγραφα” που στέλνετε, όπου το αν θα ζήσει ή θα πεθάνει κάποιος εξαρτάται από το αν είναι ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος. Ενώ περίμεναν, έβλεπαν φερέφωνα μέσα μαζικής ενημέρωσης να διαδίδουν ψέματα. Και το κυριότερο; Ενώ περίμεναν πότε θα αγκαλιάσουν το γιο τους που πάσχει από καρκίνο – ευπαθής ομάδα, “μείνετε μακριά” τους είπατε- εκείνος πέθανε. Από καρκίνο. Όχι από covid-19. Ενώ περίμεναν, η γιαγιά τους που ήταν απομονωμένη -ω πόσο ασφαλής!- στο γηροκομείο πέθανε από covid-19 και δεν μπόρεσαν να πουν ούτε αντίο…

Υποτιμήσατε τη μοναξιά κύριοι. Την ντύσατε “ανευθυνότητα” και ως γνήσια μάγισσα τη ρίξατε παραδειγματικά στην πυρά. Μπορείτε να την κατηγορείτε όσο θέλετε για να καλύψετε τις δικές σας ευθύνες, αλλά είναι πολύ δυνατή μάγισσα αυτή η μοναξιά. Ακόμη και πληρωμένη με επιδόματα και ειδικές αποζημιώσεις… Όσο κι αν κλειδώνετε τις πόρτες, οι άνθρωποι θα το σκάνε από τα παράθυρα. Και το “τις πταίει” θα είναι απλώς… ένα κυνήγι μαγισσών. Ας κάψουμε, λοιπόν, στις πλατείες και τη μοναξιά και εκείνους που δεν την αντέχουν. Τελικά όμως δε μου είπατε, πώς θα σωθούμε απ’ τον ιο;