Μαρουάν Τουμπάσι: “Σ’ αυτό το μέρος ονειρεύτηκα την ελευθερία…” … Της Μάνιας Παπαδημητρίου
Χαίρομαι που εχω γνωρίσει αυτον τον ανθρωπο απο κοντά. Παρακολούθησε δύο παραστάσεις μου, “Το ονομά μου ειναι Rachel Corrie” των Άλαν Ρίκμαν και Κατερίνα Βίνερ στο θέατρο της οδού Παραμυθίας και την παράστασή μου στο Θέατρο Τέχνης για τον Λόρδο Βύρωνα, ήρωα της ελληνικής επανάστασης, όπου παραλλήλισα την πράξη του με της Ρέητσελ Κόρρυ, αμερικανο-εβραίας ακτιβίστριας και ηρωίδας του παλαιστινιακού αγώνα.
“Πρόσφατα, επισκέφτηκα τον Δήμο Διστόμου – Αράχοβας – Αντίκυρας συνοδευόμενος από τους φίλους μου και Δήμαρχους του Ιλίου και του Περάματος, μέλη των Δημοτικών Συμβουλίων τους και τους συναδέλφους μου από την Πρεσβεία.
Μας υποδέχτηκε ολόψυχα ο Δήμαρχος Γιάννης Σταθάς με τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε τη συνεργασία μας, την επανενεργοποίηση του Δικτύου Αλληλεγγύης Ελληνικών Δήμων με την Παλαιστίνη και τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου και τον ενημέρωσα σχετικά με τα εγκλήματα και τις πολιτικές της Ισραηλινής κατοχής η οποία αποσκοπεί στην καταστροφή των εναπομεινάντων ευκαιριών για ειρήνη. Μετά τη συνάντησή μας επισκεφθήκαμε το Μουσείο Θυμάτων του Ναζισμού όπου φυλάσσονται φωτογραφίες και άλλα προσωπικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων ρούχων όλων των θυμάτων.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε μαζί για να τοποθετήσουμε λουλούδια εξ ονόματος του παλαιστινιακού λαού μας στο ιερό μνημείο των μαρτύρων των ναζιστικών σφαγών στην περιοχή που είχε ως αποτέλεσμα τον βάναυσο θάνατο 280 ανδρών, γυναικών και παιδιών, μεταξύ του ελληνικού ορθόδοξου πληθυσμού. Δεν μπορούσα να αποφύγω να σκεφτώ την ομοιότητα με τις δικές μας τραγωδίες στην Παλαιστίνη, τη σφαγή της Sabra και Shatila, τουDeir Yassin.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το μαυσωλείο, που βρίσκεται στην κορυφή του Παρνασσού και δεσπόζει στην πόλη με την ελληνική σημαία να κυματίζει περήφανη καλωσορίζοντας τους επισκέπτες. Το μαυσωλείο στεγάζει έναν μεγάλο τοίχο με τα ονόματα όλων των μαρτύρων σκαλισμένα σε μια ειδική αίθουσα. Εκεί, σταθήκαμε σιωπηλοί και αποτίσαμε φόρο τιμής και σεβασμού μπροστά στα κρανία και τα οστά των μαρτύρων τα οποία φυλάσσονται σε ειδικές γυάλινες προθήκες με τα ονόματά και την ηλικία των θυμάτων. Τα δάκρυα είναι ασυγκράτητα αναλογιζόμενοι τους μάρτυρες στην Ελλάδα, όπως τους μάρτυρες μας στην Παλαιστίνη, τους μάρτυρες όλης της ανθρωπότητας και τα θύματα του παλαιού και σύγχρονου ναζισμού.
Μιλήσαμε για την ηρωική υπερήφανη αντίσταση παρά τον πόνο και την αιματοχυσία, μοιραστήκαμε ιστορίες ηρωισμού που δεν μεταφέρουν τίποτε άλλο παρά συναισθήματα αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας στο άκουσμα τους, και στη συνέχεια αναπολήσαμε τον ηρωισμό της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού μας, τα θύματά μας και τους μάρτυρες των σφαγών που διαπράχθηκαν από τους Σιωνιστές στην Παλαιστίνη, οι οποίες αποδεικνύουν ότι οι κοινές μας εμπειρίες αποτελούν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, που μάχονται τον ρατσισμό και το μίσος.
Υμνήσαμε τις νίκες της εθνικής αντίστασης κατά του βάρβαρου Ναζισμού σε εκείνη την περιοχή και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, και την επίδειξη γενναιότητας των αγωνιστών ανατρέποντας τη φρικτή κατοχή που διήρκεσε από τα έτη 1940 έως το 1944. Καταγράψαμε τις σφαγές και τις πράξεις δολοφονίας και καταστροφής που επέφεραν τον βίαιο και αποτρόπαιο θάνατο σχεδόν 420.000 αθώων Ελλήνων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία της χώρας τους.
Στο μυαλό μας ανακαλέσαμε μνήμες από την πατρίδα μας, την Παλαιστίνη μέσα σε λίγα λεπτά, που συνοψίζουν τα 72 χρόνια συνεχιζόμενων σφαγών, πράξεων εθνοκάθαρσης, καταστροφής και απελάσεων από το εγκληματικό σιωνιστικό κίνημα και μιλήσαμε για αυτά και θυμηθήκαμε με υπερηφάνεια τις εκατοντάδες χιλιάδες μαρτύρων του λαού μας και τις εικόνες του ηρωισμού και της αντίστασης για χάρη της ελευθερίας μας, η οποία δεν έχει ακόμη πραγματωθεί.Συζητήσαμε με απογοήτευση για τη σιωπή, τη συνενοχή και την υποκρισία της Διεθνούς Κοινότητας όσον αφορά τις ισραηλινές φρικαλεότητες εναντίον του παλαιστινιακού λαού.
Σε αυτό το μέρος ονειρεύτηκα την ελευθερία και την ημέρα που οι εγκληματίες της ισραηλινής κατοχής θα λογοδοτήσουν. Ονειρεύτηκα τα παιδιά μας που επιθυμούν μόνο την ειρήνη, την ελευθερία και την ευημερία και να μπορέσουν επιτέλους να ζήσουν σαν τα παιδιά της Ελλάδας σε ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ βάσει της αρχής της λύσης των δύο κρατών, το Διεθνές Δίκαιο, όλα τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, ιδίως το 194 και 2334, που είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη σε όλη την περιοχή.
Μετά τη φιλοξενία που μας επιφύλαξε ο Δήμαρχος και οι συντοπίτες του, αναχωρήσαμε απευθύνοντας μια ανοιχτή πρόσκληση στους δημότες της πόλης για να υποδεχτούμε και εμείς με τη σειρά μας αυτούς που εκπροσωπούν την Παλαιστίνη με αίσθημα υπερηφάνειας, βαθιάς αγάπης, εκτίμησης και αλληλεγγύης με τον δίκαιο και ηρωικό αγώνα του λαού μας. Οι συγγενείς των μαρτύρων του Διστόμου που συναντήσαμε επιβεβαίωσαν ότι οι κυβερνήσεις τους πρέπει να υποστηρίξουν απόλυτα το Παλαιστινιακό ζήτημα, να προχωρήσουν στην αναγνώριση του παλαιστινιακού μας κράτους και να καταστήσουν το Ισραηλινό κατοχικό κράτος υπεύθυνο για τα εγκλήματά του επιβάλλοντας μονομερώς και εντός της ΕΕ ποινικά μέτρα και κυρώσεις. Μερικές φορές δημιουργείται ένα κενό μεταξύ της λαϊκής βούλησης και των επίσημων θέσεων ενός κράτους, από τη μία πλευρά βλέπουμε τις κοινές μας αξίες και αρχές, και από την άλλη πλευρά βλέπουμε τα συμφέροντα των αλληλεξαρτώμενων σχέσεων σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο.
Έφυγα από την πόλη με ανάμικτα συναισθήματα, αποχαιρέτησα τους κατοίκους της με μεγάλη αγάπη και άφησα πίσω ένα κομμάτι της καρδιάς της Παλαιστίνης που χτυπά επίσης εδώ.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής από εκεί, σκεφτόμουν τη σημασία και την ανάγκη να οικοδομήσουμε μουσεία μνήμης στην Παλαιστίνη με την ανεκτίμητη βοήθεια και εμπειρογνωμοσύνη των Ελλήνων αρχαιολόγων και ιστορικών προκειμένου να διατηρήσουμε και να τεκμηριώσουμε τα ιστορικά γεγονότα και τις αναμνήσεις των ισραηλινών εγκλημάτων εθνοκάθαρσης σε κάθε παλαιστινιακή πόλη και χωριό.”
ΠΗΓΗ: kommon.gr
