Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα επικοινωνιακό μαραθώνιο με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να ανακοινώνει σχεδόν κάθε μέρα και από ένα επίδομα. Στρατιωτικοί, γιατροί, πυροσβέστες, αστυνομικοί, συνταξιούχοι. Κανείς δεν μένει εκτός από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού.
Είναι προφανές ότι η ανάγκη να αλλάξει η ατζέντα του τελευταίου διαστήματος, με τις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών και τις αποκαλύψεις των παρακολουθήσεων, που καθόλου δεν ευνοεί το κυβερνητικό αφήγημα, έχει αναγκάσει το υπουργείο Οικονομικών να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, να ανοίξει το κρατικό κορβανά και να ξεκινήσει να μοιράζει επιδόματα.
Αν ρωτήσει κανείς, σε ιδιωτική συνομιλία, τους καθ’ ύλην αρμόδιους για την οικονομική πολιτική θα καταλάβει ότι καθόλου δεν συμφωνούν με τη λογική του «ανοίξτε το ταμείο και μοιράστε επιδόματα». Τα δημοσιονομικά, όπως οι ίδιοι λένε, δεν επιτρέπουν τέτοιες γαλαντομίες. Από την άλλη βέβαια το Μέγαρο Μαξίμου σταθμίζει τις προεκλογικές του ανάγκες και αποφασίζει ότι πρέπει να στηρίξει το προεκλογικό του αφήγημα στην «επιτυχημένη Ελληνική Οικονομία».
Αναρωτιέται βέβαια κανείς που είναι το κακό να πάρουν χρήματα όλοι όσοι έχουν ανάγκη να στηριχθούν; Κακό δεν είναι. Αντίθετα, όσοι έχουν ανάγκη πρέπει να στηριχθούν και αυτοί είναι πολλοί. Αλλά όχι μόνο προεκλογικά. Το ενδιαφέρον, λίγο πρίν τις εκλογές, της κυβέρνησης ( και κάθε κυβέρνησης διαχρονικά) και του ίδιου του πρωθυπουργού να στηρίξουν όλους όσοι έχουν ανάγκη έχει ξεκάθαρα μικροπολιτικά κριτήρια. Εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα για να στηριχθούν οι πιο αδύναμοι.
Μάχη επιδομάτων
Η κυβέρνηση καθ΄όλη τη διάρκεια της θητείας της έδειξε την στοχοπροσύλωση της προς τα μεγάλα συμφέροντα. Πόσο άλλωστε μπορεί κάποιος να πείσει ότι ενδιαφέρεται για τους ευάλωτους όταν η μόνη πολιτική που εφαρμόζει για αυτούς είναι να μοιράζει επιδόματα και διάφορα «pass», σε μια επιχείρηση φιλευσπλαχνίας.
Και αν πραγματικά η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τους ευάλωτους και όσους δεν τα βγάζουν εύκολα πέρα, γιατί δεν φρόντισε να προστατέψει την πρώτη κατοικία; Γιατί άφησε τα σπίτια να γίνουν λάφυρο στα χέρια των funds; Ακόμα και τώρα μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου που βάζει σε κίνδυνο έως και 700.000 δάνεια, η κυβέρνηση αρνείται να νομοθετήσει πραγματική προστασία για την πρώτη κατοικία. Τι να τα κάνεις λοιπόν τα επιδόματα αν δεν έχεις σπίτι να μείνεις.
Κανείς δεν θα μπορούσε να πει κάτι για τα έκτακτα επιδόματα, εάν είχε εφαρμοστεί πρώτα μια πολιτική που θα στηρίζει το εισόδημα όσων έχουν ανάγκη, να ενισχύει τα εργασιακά δικαιώματα και να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας με καλούς μισθούς και εργασιακή ασφάλεια.
Όσο τέτοια στόχευση δεν υπάρχει στο κυβερνητικό πρόγραμμα, τα επιδόματα θα μοιάζουν περισσότερο με καθρεφτάκια που μοιράζονται στο δρόμο προς την κάλπη. Το πόσοι βέβαια θα πειστούν από τα καθρεφτάκια θα φανεί στην Κυριακή των εκλογών.
