Ο Μπακογιάννης νοιάζεται για την Ουκρανία αλλά όχι για τις υποκλοπές

Ο Μπακογιάννης νοιάζεται για την Ουκρανία αλλά όχι για τις υποκλοπές

Δεν αποτέλεσε έκπληξη η άρνηση του Δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη και της παράταξης του, να αποτρέψουν ακόμα και τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο επί της πρότασης ψηφίσματος κατά των υποκλοπών που κατέθεσε ο δημοτικός σύμβουλος Παύλος Γερουλάνος.

Δεν περίμενε κανείς ότι ο κ. Μπακογιάννης θα αποδεχόταν τη συζήτηση ή θα ψήφιζε κιόλας μια τέτοια πρόταση που θα τον έθετε ανοιχτά εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα ήταν είδηση εάν το έκανε.

Πάντως, δεν πείθει ότι το βασικό επιχείρημα του για την απόρριψη ακόμα και τη συζήτησης της πρότασης, ήταν ότι το θέμα ήταν άσχετο με τη διαδικασία ενός δημοτικού συμβουλίου.

Εάν το θέμα των υποκλοπών είναι άσχετο, τότε πως μπορεί να είναι σχετικό με ένα δημοτικό συμβούλιο, το θέμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, το οποίο ο κ. Μπακογιάννης υπερψήφισε πριν από μερικούς μήνες, όπως πολύ εύστοχα παρατηρησε ο δημοτικός σύμβουλος Π. Γερουλάνος;

«Θυμίζουμε ότι η παράταξη του κ. Μπακογιάννη δεν είχε κανέναν ενδοιασμό (όπως και εμείς άλλωστε) την περασμένη Άνοιξη να συζητήσει και να ψηφίσει ένα ψήφισμα καταδίκης του πολέμου στην Ουκρανία» ανέφερε η ανακοίνωση της παράταξης Γερουλάνου, ο οποίος χαρακτήρισε «ντροπή» να μην αφορούν το δημοτικό συμβούλιο οι παρακολουθήσεις, και θράσος τις αναφορές Μπακογιάννη ότι οι παρατάξεις που διαμαρτύρονταν «λειτουργούν κομματικά». Συμπλήρωσε ακόμη ότι δεν είναι δυνατόν να μην αφορά τον δήμο της Αθήνας η υπόθεση των υποκλοπών, αφού η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη συνεπάγεται παρακολούθηση και κάθε συνομιλητή του, συμπεριλαμβανομένων δημοτικών συμβούλων του Δήμου Αθηναίων.

Στο ίδιο μήκος και η παράταξη «Ανοιχτή Πόλη», του Νάσου Ηλιόπουλου που τόνισε ότι «ο Δήμος Αθηναίων δεν μπορεί να σιωπά απέναντι σε μια τέτοια εκτροπή», τονίζοντας ότι «η παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη επιστρέφει τη χώρα σε σκοτεινές και επικίνδυνες νοοτροπίες που αντιμετωπίζουν τον πολιτικό αντίπαλο με όρους εσωτερικού εχθρού και εθνικού κινδύνου».

V