Ο Καρλ Μαρξ, η τσιρλίντερ και μια μουντζουρωμένη ζωγραφιά…

Δεν προσέχαμε ιδιαίτερα στο μάθημα της κοινωνιολογίας. Δεν ήταν στο πρόγραμμα των πανελλαδικών βλέπετε και η κοινωνία τόσο λίγο ενδιαφέρεται για τον εαυτό της οπότε και το μάθημα που την αφορά περισσότερο απ’ όλα το απαξιώνει αρκετά, ώστε δεν ήταν απαραίτητο ούτε να προσέχεις στο μάθημα, πόσο μάλλον να το διαβάζεις.

Παρ’ όλα αυτά, ήταν αρκετό ώστε να ακούσεις κάποια ονόματα, όπως εκείνο του Καρλ Μαρξ που μέχρι τότε νόμιζες ότι ήταν ένας κομμουνιστής που έπινε βότκα με τον Λένιν στις χιονισμένες πλατείες της Αγίας Πετρούπολης. Και πάντα υπήρχε ο Γιώργος, που διόλου φυτό δεν ήταν, μάλλον μέτριος μαθητής θα τον έλεγες, ίσως και κακός, ο οποίος τον ήξερε τον Καρλ Μαρξ, και τον Βέμπερ ακόμη ήξερε! Και διαφωνούσε με τον καθηγητή για τη δύναμη της εξουσίας στην κοινωνία και άναβαν τα αίματα μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι και να λυτρωθούν οι υπόλοιποι από το βασανιστήριο της κοινωνιολογίας.

Και τώρα ο Γιώργος τι θ’ απογίνει; Τι θα απογίνει τώρα που δε θα μπορεί να διαφωνεί και να μαλώνει με τον καθηγητή εκφράζοντας τις ριζοσπαστικές του απόψεις στο “δευτερεύον” (;;;) μάθημα της κοινωνιολογίας που καταργήθηκε; Ο Γιώργος δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το στοχοπροσηλωμένο σύστημα που προσπαθεί να βγάλει άξιους γιατρούς και δικηγόρους για την κοινωνία και απαιτεί από τους μαθητές να είναι καλοί είτε στη φυσική είτε στην ιστορία. Θα μείνει από απουσίες, γιατί πια δε θα υπάρχει τίποτα που να τον αφορά.

Ο Γιώργος κάθεται στο ίδιο θρανίο με τον Ιάσονα. Ο Ιάσονας δεν καταλαβαίνει μαθηματικά. Του αρέσει η γεωμετρία. Πάνω στο ισόπλευρο τρίγωνο βλέπει τις πυραμίδες του Φαραώ και στον κύκλο βλέπει την πανσέληνο. Αλλά η άλγεβρα του θυμίζει ιερογλυφικά. Δεν προσέχει στην ώρα του μαθήματος. Ζωγραφίζει. Ο Ιάσονας δε θα μείνει από απουσίες. Είναι πάντα στο θρανίο του την ώρα που πρέπει, αν και δε μιλάει ποτέ. Ο Ιάσονας δε θα περάσει σε καμία σχολή στο Πανεπιστήμιο γιατί τον έπεισαν ότι δεν είναι αρκετά έξυπνος. Θα καταχωνιάσει τις ζωγραφιές του και τα όνειρά του σ’ ένα συρτάρι. Γιατί οι τέχνες δεν είναι αρκετά «χρήσιμες» για να ανήκουν στο σχολικό πρόγραμμα και να αποτελούν μία κοινωνικά αξιόλογη δεξιότητα. Κι έχει καταργηθεί και η κοινωνιολογία κι έτσι ο Ιάσονας δε θα μάθει ποτέ για τη δύναμη της κοινωνικής επιβολής και την προσπάθεια που απαιτείται για να ξεπεράσεις τα κοινωνικά στερεότυπα και να πραγματώσεις εαυτόν.

Ωστόσο, στο «νέο» σχολείο θα παρουσιάζεται εφεξής το cheerleading στους μαθητές. «Σοβαρό άθλημα» φωνασκούν τα μέλη της Ομοσπονδίας του κι ας το δεχτούμε κι αυτό και τα ακροβατικά του. Που να ‘ξερε, ωστόσο, ο Μαρξ ότι, φεύγοντας από το ελληνικό σχολείο, θα αντάλλασσε χειραψία με μία τσιρλίντερ η οποία θα έμπαινε περιχαρής στο κτίριο πατώντας με τα αθλητικά της παπούτσια πάνω στις ζωγραφίες του Ιάσονα;