Πολύ ανακαλείται τελευταία ο θεός των ανέμων Αίολος και το σακούλι του. Λένε ότι άνοιξε κι όποιον πάρει ο χάρος. Σεξουαλική κακοποίηση, λεκτική και ψυχολογική βία, σωματική βία. Την επικαιρότητα συνταράσσουν τα περιστατικά αυτά και τελειωμό δεν έχουν. Δεν είναι άνεμοι αυτά. Δε μοιάζει με μαϊστράλι, ούτε και με ισχυρό μελτέμι. Δεν είναι οι άνεμοι του Αιόλου. Μην είναι τα δεινά της Πανδώρας που ξεχύθηκαν και ο σώζων εαυτόν σωθήτω;
Ο κανιβαλισμός της αγέλης. Ποιος θα ξεσκίσει τις σάρκες του άλλου πρώτος; Το θύμα γίνεται θύτης μέχρι να του πιούνε το αίμα, μέχρι να αποδειχθεί ότι “λέει ψέματα”, ότι “τα ‘θελε και τα ‘παθε”, ότι “εντάξει βρε, δεν είναι και πολύ βία αυτό”. Και “το ξεκαθάρισε ότι δε θέλει;” και “γιατί τώρα;” Και μέσα στις ορδές των εγκλημάτων που ομολογούνται καθημερινά δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: Πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει το ψέμα; Μα πράγματι, αναζητά κανείς αυτήν την έρμη την αλήθεια; Ή έχει χαθεί δια παντός στο άπειρο της αμφισβήτησης;
Οι άνθρωποι πρέπει να αντιδρούν στην κακοποίηση. Και λέω άνθρωποι, γιατί η κακοποίηση δεν έχει φύλο κι ας θεωρείται γένους θηλυκού. Πρέπει να μιλούν, να βροντοφωνάζουν τις πληγές τους και οι άλλοι, “οι κακοί”, να τιμωρούνται.
Αλλά μάλλον έχουμε επιστρέψει σε μεσαιωνικούς σκοταδισμούς, όπου οι φωνές αυτές δεν μπορούν να ακουστούν παρά με δημόσιο διασυρμό στο πολυμελές δικαστήριο των κοινωνικών δικτύων και στο τηλεοπτικό κακουργιοδικείο. Κι έτσι, καίνε τους κακούς στην σύγχρονη πυρά, αυτή των media, και συγκεντρώνεται το πλήθος για να απολαύσει σαδιστικά το παρανάλωμα της σάρκας τους. Και ενώ ο θύτης καίγεται, το πλήθος γελάει χαιρέκακα, μέχρι να μη μείνει τίποτα, παρά μόνο στάχτες. Και μετά θα τον ξεχάσουν. Και αυτόν και το θύμα. Θα πάνε πάλι στη δουλειά τους, θα κακοποιηθούν ή θα κακοποιήσουν. Γιατί τα αδηφάγα μάτια τους χόρτασαν καταστροφή. Για την ώρα…
Μακάρι ένα #metoo να τελείωνε τη βία στον κόσμο. Μακάρι να μιλούσαν όλοι οι κακοποιημένοι του κόσμου και να ξημέρωνε μια μέρα που “οι κακοί” δε θα υπήρχαν πια. Αλλά, δυστυχώς, το αίσθημα δικαίου της ανθρωποφάγας “αγέλης” ικανοποιείται πολύ εύκολα και τα δεινά της Πανδώρας δεν τελειώνουν. Ευτυχώς είναι κι αυτή η “ελπίδα” που βγήκε απ’ το κουτί. Κι ας “ελπίσουμε” να μην κάνει παρέα με την αλήθεια σ’ ένα παγκάκι στο άπειρο της αμφισβήτησης.
