Ένα εξάμηνο μετά από τον θάνατό του στα τέλη του περασμένου Ιουλίου σε ηλικία 88 ετών, το έτσι κι αλλιώς μυθικό εκτόπισμα ενός από τους μεγαλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών αλλά και μιας εξίσου επιβλητικής προσωπικότητας εκτός γηπέδων επικυρώνεται θριαμβευτικά με αυτό το τρίωρο (σε δύο μέρη) ντοκιμαντέρ του Netflix που έχει τον απλό και κυριολεκτικό τίτλο «Μπιλ Ράσελ: Θρύλος».
Θρύλος του NBA, θρύλος των Celtics της Βοστώνης (αλλά όχι ακριβώς της ρατσιστικής, τότε αλλά ακόμα και τώρα, Βοστώνης), μορφή του αγώνα για την ισότητα και τα πολιτικά δικαιώματα, πρωτοπόρος στη διαμόρφωση του αθλήματος όπως το ξέρουμε, πρωτοπόρος στην άμυνα, στην ομαδικότητα, στην αντίληψη του χώρου αλλά και στον ψυχολογικό εκφοβισμό, πρωτοπόρος επίσης στην ανάδειξη της πολιτικής ισχύος που μπορεί να έχει ένας σταρ του αθλητισμού, άφοβος ακτιβιστής, συνοδοιπόρος του Μοχάμεντ Άλι, άστατος (έκανε τέσσερις γάμους), διαρκώς ανήσυχος, συχνά στοχαστικός ή και δύσθυμος, με ένα γέλιο όμως που μπορούσε να διαλύσει κάθε νέφος και κάθε παρεξήγηση.
Αυτό που έκανε στη συνέχεια δεν πρόκειται να επαναληφθεί ποτέ από κανέναν. Έντεκα πρωταθλήματα σε δεκατρείς σεζόν –από το 1956 ως το 1969–. εκ των οποίων τα δύο τελευταία ως παίκτης-προπονητής της ομάδας την οποία ανέδειξε σε δυναστεία – ο πρώτος Αφρο-αμερικανός κόουτς στο NBA.
Μοιάζει παράδοξο, αλλά κάποτε το NBA ήταν ολόλευκο, ακόμα και στο παρκέ, και έτσι το βρήκε ο πανύψηλος σέντερ που είχε μεγαλώσει στον Νότο του θεσμοθετημένου φυλετικού διαχωρισμού, όταν ως πρωταθλητής του κολεγιακού πρωταθλήματος αλλά και ως ολυμπιονίκης με την Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ στη Μελβούρνη ξεκίνησε την καριέρα του στους Celtics και σύντομα έγινε ο πρώτος μαύρος σούπερ σταρ του αθλήματος. Λίγο μετά θα τον ακολουθούσε ο Γουίλτ Τσάμπερλεν, με τον οποίο θα είχε μία από τις πιο συναρπαστικές αντιπαλότητες στην ιστορία των σπορ.
