Συνεχίζονται οι απολογίες των κατηγορουμένων στη δίκη για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Ο δεύτερος κατηγορούμενος, συνοδηγός του πρώτου αυτοκινήτου (λευκό citroen), ομολόγησε σήμερα (27/4) ότι ο ίδιος μαχαίρωσε τον 19χρονο στο πόδι.
“Όπως από την αρχή έχω παραδεχτεί τη συμμετοχή μου στην επίθεση σε βάρος του Άλκη και των άλλων παιδιών, μέσα από τη φυλακή έχω συνειδητοποιήσει το κακό που προξένησα. Θέλω και πρέπει να ζητήσω μια τεράστια συγγνώμη στην οικογένεια αυτή, ειδικά στους γονείς και την αδερφή του Άλκη. (μεγάλη παύση)
Όλο αυτόν τον καιρό δε ξέρω πώς το έχω αντιμετωπίσει μέσα, απλώς θα ήθελα να πω ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω δυστυχώς, μακάρι να ήμουν εγώ στη θέση του και να είχα πάρει εγώ αυτή τη θέση. Θα ήθελα να πω ότι εγώ είμαι αυτός που χτύπησα τον Άλκη στο πόδι. Αυτό ήταν μια φευγαλέα σκιά που ακόμη δεν το θυμάμαι και τόσο καλά, απλώς παρακολουθώντας εδώ το δικαστήριο, τις τελευταίες δυο τρεις εβδομάδες το συνειδητοποίησα, ακούγοντας όλους τους ιατροδικαστές κι όλη τη διαδικασία. (μεγάλη παύση).
Απλώς μού είναι πάρα πολύ δύσκολο να θυμηθώ όλο αυτό το συμβάν, γιατί έμαθα την επόμενη μέρα είχε φύγει ένα παιδί και σοκαρίστηκα, τρομοκρατήθηκα, αυτή είναι η αλήθεια.
Πρέπει και θέλω να γνωρίζουν οι γονείς αυτοί την αλήθεια, από την πρώτη στιγμή ήμουν ειλικρινής, απλώς δεν το θυμόμουν τόσα καθαρά. Έχω τις αμφιβολίες μου ακόμη αν το έκανα, συζήτησα με τους δικηγόρους μου και την κυρία Αποστολίδου, την ιατροδικαστή, απλώς εγώ είμαι σίγουρος και πεπεισμένος ότι έχει γίνει από έμενα”.
“Τελευταία είδα τη φωτογραφία στη μηριαία και κατάλαβα ότι ήταν από το δικό μου μαχαίρι”.
Π: “Από τη φωτογραφία;”
Γκ: “Ναι. Μακάρι να γύριζα πίσω τον χρόνο και να μη γινόταν καθόλου αυτό το συμβάν”.
Π: “Να τα πάρουμε από την αρχή”;
Γκ: “Εγώ είμαι σίγουρος και πεπεισμένος για αυτό. Να αντιμετωπίσω το κακό που προξένησα σε όλους και σε αυτούς τους γονείς”.
Π: “Πάμε από την αρχή. Είστε στον Σύνδεσμο του ΠΑΟΚ;”
Γκ: “Πηγαίνω κάποιες φορές, δεν είμαι μέλος”.
Π: “Γνωρίζετε τους κατηγορούμενους;”
Γκ: “Τους περισσότερους ναι, τον 1ο από τον Σύνδεσμο. Με τον 4ο ήμασταν μαζί συμμαθητές”.
Π: “Εκείνη τη μέρα τι γίνεται;”
Γ: “Πήγαμε να παρακολουθήσουμε το βόλεϊ. Επιστρέψαμε στον Σύνδεσμο μετά οι δυο μας, μαζί με τον πρώτο”.
Π: “Στον Σύνδεσμο προκύπτει ότι λήφθηκε η απόφαση, τι έγινε;”
Γ: “Απλώς είχαμε μάθει ότι είχε γίνει επεισόδιο στο Ωραιόκαστρο. Πήραμε την απόφαση όλοι μαζί να πάμε εκεί”.
Π: “Ποιοι όλοι μαζί; Είπατε πριν ότι δε θυμάστε ποιοι ήταν; Θυμάστε μήπως ποιος δεν ήταν;”.
Γ: “Δε θυμάμαι ακριβώς. Πήραμε όλοι μαζί την απόφαση”.
Π: “Ήταν μια απόφαση που την είχατε ξαναπάρει;”
Γ: “Εγώ προσωπικά όχι”.
