Μ.Τεντόγλου: Ο μόνος που αγαπούν όλοι

Μάλλον, είναι η μοναδική, αυτή τη στιγμή, προσωπικότητα στην Ελλάδα που τυγχάνει απόλυτης, καθολικής αποδοχής και αγάπης.

Τον Μίλτο Τεντόγλου τον αγαπάμε όλοι.  Πέρα από τα αθλητικά ρεκόρ που κατέχει, μάλλον είναι ο μόνος για τον οποίο στο χάος των κοινωνικών δικτύων, δεν θα βρούμε ούτε μισό αρνητικό σχόλιο, ούτε μισή καχυποψία, ούτε μισή ζήλεια, ούτε μισό “ελα μωρέ, τι να μας πει κι αυτός, παίρνει ντόπα”.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ίσως γιατί ο Τεντόγλου μιλάει λίγο και πετυχαίνει τόσα πολλά.

Ίσως γιατί δείχνει να κατεβαίνει στον στίβο όχι από επαγγελματική φιλοδοξία αλλά για να «παίξει» και να διασκεδάσει σαν παιδί.

Ίσως γιατί δεν κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις ούτε προβάλλεται ως “ελληνικός ήρωας” που εκπληρώνει το διαχρονικό σύνδρομο εθνικής κατωτερότητας της “ελληνικής ψυχής” και του “θεού των ελλήνων”. Δεν κερδίζει ηρωικά, δεν πάει σε πόλεμο. Απλώς, κερδίζει επειδή είναι ένας εξαίρετος αθλητής που δουλεύει μόνος του, σκληρά και ήσυχα.

Κι όλα αυτά, χωρίς να περιποιείται το προφίλ και την εικόνα του και χωρίς να ζητιανεύει βλέμματα και χειροκρότημα.

Κάνει γκριμάτσες και τσαλακώνεται μπροστά στον φακό, αποκαλύπτοντας ευθαρσώς τη φυσιολογική αμηχανία και δεν στήνεται σαν τσατισμένος μπράβος, όπως οι ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ στη διαφήμιση γνωστής στοιχηματικής εταιρείας.

Σίγουρα, είναι από τους λίγους αθλητές που μιλάει σωστά ελληνικά, έχει πνευματικό βάθος και δεν ήτα σκράπας στο σχολείο.

Δεν είναι μυώδης, δεν είναι σωματώδης, μοιάζει με το παιδί της διπλανής πόρτας ή έναν φίλο μας που θα συναντήσουμε στο μπαρ.

Μπορεί να ταυτιστεί μαζί του ο οποιοσδήποτε.

Δεν διχάζει, δεν φωνάζει, δείχνει να είναι ήρεμος και χαρούμενος και ακόμα κι αν του ακυρώσει άλμα στα 8.40 αυτός τους βγάζει τη γλώσσα και πηδάει στα 8.41, αφήνοντας τους όλους με τα σαγόνια πεσμένα.

Ε αυτός, αξίζει να γίνει πρότυπο. Μπράβο του! Ελπίζουμε και ευχόμαστε να συνεχίσει να μας κάνει να τον αγαπάμε όλοι.

Γιάννης Ραμαντάνης