Ανάγκες. Αναγκαιότητα. Λέξεις που ακούμε πολύ συχνά τώρα τελευταία. Είναι τα βασικά πράγματα με τα οποία πρέπει να συμβιβαστούμε αυτήν την περίοδο της πανδημίας για την “αποφυγή εξάπλωσης του κορωνοϊού”. “Ανάγκες” που καθορίζονται από την πολιτεία με βάση κάποια κριτήρια τα οποία δεν καταλαβαίνουμε ποια είναι, παρ’όλα αυτά: “Ε δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν και το κάνουν”.
Έτσι λοιπόν στην ατζέντα των νέων μέτρων και ενόψει των εορτών, αυτά που κρίθηκαν απαραίτητα να ανοίξουν είναι τα κομμωτήρια και τα νυχάδικα. Προσοχή! Όχι τα κέντρα αισθητικής με αποτριχώσεις, περιποιήσεις προσώπου και λοιπά και λοιπά. ΜΟΝΟΝ τα νυχάδικα. Γιορτές είναι γαρ, πως θα είναι οι κυρίες στο εορταστικό τραπέζι των 9, μέχρι στιγμής, ατόμων με άβαφη τη ρίζα και δίχως μανικιούρ.
Την ώρα λοιπόν που η τρομολαγνεία δίνει και παίρνει, ο αριθμός των νεκρών καλά κρατεί και ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να επισκεφτείς τους γονείς σου στο χωριό για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να κεράσεις ένα μελομακάρονο, απο κείνα που φτιαξες, τον καλύτερο σου φίλο που μένει στην απάνω γειτονιά, ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ και κρίνεται “αναγκαίο” να φτιάξεις τα νύχια σου. Για να γυρίσεις στο σπίτι μόνη σου και να βλέπεις τα περιποιημένα δάχτυλά σου να πατάνε τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ, κάνοντας ζάπινγκ μεταξύ των εκπομπών που κάνουν Χριστούγεννα και παριστάνουν πως όλα είναι κανονικά ή να πατάνε λάικ στις φωτογραφίες των άλλων από τη σωματική τους άσκηση στον Εθνικό Κήπο.
Φυσικά το άνοιγμα των εκκλησιών δε θα μπορούσε να λείπει από την ατζέντα του παραλογισμού, εφόσον αυτό που θα φέρει την ψυχική ανάταση από τα δεινά της πανδημίας κρίνεται ότι είναι η ατομική λατρεία και όχι εκείνες οι όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους ανθρώπους, που η έλλειψή τους δίπλα από τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου γίνεται αφόρητη και η μοναξιά γίνεται δράκος τρομερός που πετάει φλόγες. Ας ελπίσουμε ότι ο Άη-Γιώργης θα μας σώσει και από αυτόν τον δράκο λοιπόν!
Ευτυχώς ανοίξανε και τα βιβλιοπωλεία. Για να μη νιώθουμε ότι η πραγματική ζωή έγινε Ίνσταγκραμ. Και μη χειρότερα…
