Εδώ και κάποιους μήνες έχει αρχίσει μιά ιστορία με «μπαναρίσματα» στο facebook
έγκριτων δημοσιογράφων για 8 μέρες και στη συνέχεια και πάλι για άλλες 8 (π.χ.
Ευγενία Λουπάκη) και τώρα για τριάντα μέρες στην Έλενα Ακρίτα (αλλά και εκ νέου
στην Ευγενία Λουπάκη γιατι τόλμησε να την υποστηρίξει).
Έτσι είχα κι εγώ την πρώτη κρούση από το fb επειδή στήριξα την Ευγενία που
στήριξε την Έλενα.
Και φυσικά μου ήρθε στο νου το ανέκδοτο που άκουγα στη χούντα και επειδή ήμουν
μικρό παιδί δεν το καταλάβαινα αλλά ούτε και μου το εξηγούσε κανείς. Το ανέκδοτο
λέει:
«Πρώτη μέρα:
Ρωτάει ο δημοσιογράφος τον Παττακό
– Κύριε Παττακέ πού είναι ο κύριος Μικης Θεοδωράκης;
Δεύτερη μέρα
– Κύριε Παττακέ πού είναι ο κύριος Θεοδωράκης
Τρίτη μέρα
– Κύριε Παττακέ πού είναι ο δημοσιογράφος που ρωτούσε πού είναι ο κύριος
Θεοδωράκης;»
Πλείστα όσα παραδείγματα έχουμε να αφηγηθούμε εμείς που γνωρίσαμε τι θα πει
λογοκρισία. Και όπως είναι φυσικό έχουμε μια έμφυτη αντίδραση σ’ αυτήν την
πρακτική η οποία έχει αρχίσει να πλήττει τα κοινωνικά δίκτυα, πατώντας πάνω στον
ευρωπαϊκό νόμο περί μη ρατσιστικού λόγου, λόγου μίσους κλπ, αλλά στην ουσία
παραφράζοντας τα εδάφια του νόμου εισάγοντας αλγοριθμικές αλχημείες στο
λογισμικό του fb ώστε να κόβει, η να τρομοκρατεί τις φωνές που αντιστρατεύονται
την κυβέρνηση και έχουν χιλιάδες ακολούθους. Πρόκειται για ευθεία επίθεση στην
ελευθερία του λόγου και στην ανεξάρτητη δημοσιογραφία που κατά την γνώμη μου
πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά όλους και κυρίως αυτούς που έχουν την δύναμη
να δημοσιοποιήσουν και να καταγγείλουν κάθε τέτοια προσπάθεια
Οι συγκεκριμένες δημοσιογράφοι έχουν απήχηση και η απουσία τους από τα
«σόσιαλ» θα κοστίσει, όχι μόνο στις ίδιες και στους χώρους που υποστηρίζουν αλλά
και σε όλους εμάς που επιζητούμε ανεξάρτητη ενημέρωση και πληροφορούμασταν
από τις σελίδες τους όσα αποκρύπτουν τα ΜΜΕ.
Η συμμετοχή όλων μας στον αγώνα κατά της λογοκρισίας πιστεύω είναι απαραίτητη
γιατί έτσι προστατεύεται η δημοκρατία. Ό,τι συμβαίνει σήμερα σε κάποιον αύριο θα
συμβεί σε όλους μας και τότε θα είναι αργά.
