Ελένη Καραΐνδρου: “Τα κινηματογραφικά” – online η συναύλία της

Απολαύστε τη συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος.

H συναυλία θα είναι διαθέσιμη ΕΔΩ από σήμερα Παρασκευή 08/01 στις 11.00 έως την Κυριακή 10/01 στις 23.00.

Τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου στις 20.30, η σπουδαία συνθέτις Ελένη Καραΐνδρου έπαιξε στο πιάνο μια επιλογή από τις κορυφαίες συνθέσεις της για τον κινηματογράφο πλαισιωμένη από κορυφαίους σολίστ, ανάμεσά τους οι: Βαγγέλης Χριστόπουλος (όμποε), David Lynch (σαξόφωνο τενόρο), Σωκράτης Σινόπουλος (πολίτικη λύρα), Ναταλία Μιχαηλίδου (πιάνο), Στέλλα Γαδέδη (φλάουτο), Παναγιώτης Σιωράς (κλαρινέτο), Γιάννης Ευαγγελάτος (φαγκότο), Σοφία Σιωρά (τρομπέτα), Άγγελος Σιωράς (κόρνο), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Άρης Δημητριάδης (μαντολίνο) και Λίλυα Εσίποβα (άρπα).

Σύνολο εγχόρδων με κονσερτίνο την Ηρώ Σειρά αποτελεί τον κορμό των συνθέσεων της συναυλίας και έχει λάβει μέρος τόσο σε ηχογράφηση των έργων της Ελένης Καραΐνδρου όσο και σε εμφανίσεις της στο Εθνικό Θέατρο La Colline στο Παρίσι, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού (Φεστιβάλ Αθηνών) και στο Εθνικό Θέατρο του Μάνχαϊμ στη Γερμανία (Φεστιβάλ Enjoy Jazz). Τη μουσική διεύθυνση της συναυλίας έχει ο Μίλτος Λογιάδης, τη σκηνοθετική επιμέλεια ο Αντώνης Αντύπας, ενώ στο σχεδιασμό ήχου θα είναι ο μόνιμος συνεργάτης της Ελένης Καραΐνδρου Γιώργος Καρυώτης που έχει υπογράψει όλα τα έργα και τους δίσκους της εδώ και τριάντα χρόνια.

Στην ανεπανάληπτη συναυλία της στο ΚΠΙΣΝ, η Ελένη Καραΐνδρου προσέφερε ένα μελωδικό ταξίδι υψηλής συγκινησιακής φόρτισης συνενώνοντας κλασικά και παραδοσιακά στοιχεία με ευαισθησία και πάθος.

Η συνθέτις παρουσίασε τα μουσικά θέματα από όλες τις συνεργασίες της με τον διεθνούς φήμης Έλληνα δημιουργό Θόδωρο Αγγελόπουλο. Μαζί του άλλωστε έχει γράψει μέρος της παγκόσμιας κινηματογραφικής ιστορίας, σχηματίζοντας ένα από τα κορυφαία δίδυμα της Έβδομης Τέχνης που έχει υμνηθεί όσο λίγα από τους κριτικούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέσα από τις οκτώ ταινίες της συνεργασίας τους από το 1984 ως το 2008 [(Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), Ο μελισσοκόμος (1986), Τοπίο στην ομίχλη (1988), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995),  Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998), Το λιβάδι που δακρύζει (2004), Η σκόνη του χρόνου (2008)] το υποβλητικό έργο των δύο δημιουργών σημάδεψε την τέχνη του κινηματογράφου με την καθολικότητα και την εσωτερική του δύναμη καθιστώντας το αιώνιο.

Στην πολυαναμενόμενη συναυλία ακούστηκαν ακόμη επιλογές από τις συνεργασίες της Καραΐνδρου με σκηνοθέτες όπως οι Χριστόφορος Χριστοφής (Ρόζα, 1982), Τώνια Μαρκετάκη, (Η τιμή της αγάπης, 1983), Λευτέρης Ξανθόπουλος (Καλή πατρίδα, σύντροφε, 1985), Margarethe von Trotta (L’ Africana, 1990), Πηγή Δημητρακοπούλου (Το 10 του Μ. Καραγάτση, 2008) και η προτελευταία της συνεργασία με τον Ιρανό ηθοποιό και σκηνοθέτη Payman Maadi, Bomb, a love story (2018).

Πιστή στον κινηματογράφο η Ελένη Καραΐνδρου φέτος ολοκλήρωσε τη μουσική της για τη νέα ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη Terrence Malick, The Last Planet, τέσσερα χρόνια μετά την συνεργασία τους στο ντοκιμαντέρ για τη γένεση του σύμπαντος Tαξίδι του χρόνου.

Ήδη από το ξεκίνημα της συνεργασίας της με τη δισκογραφική εταιρία ECM (Edition of Contemporary Music) και τον ιδρυτή της Manfred Eicher πριν από τρεις δεκαετίες, η κριτική υπήρξε διθυραμβική. Την έχουν ονομάσει «10η μούσα της Ελλάδας» (Michael Walsh, TIME magazine, 25/3/1996) ενώ, κατατάσσοντάς την ανάμεσα στους μεγαλύτερους συνθέτες της Ευρώπης, πιστεύουν ότι η συνεργασία της με τον Αγγελόπουλο θα καταχωρηθεί στην Ιστορία όπως ακριβώς η συνεργασία του Nino Rota  με τον Federico Fellini (Riccardo Bertoncelli, LA REPUBBLICA, 25.2.1999). Πολλοί συγκρίνουν τη μουσική της με εκείνη μεγάλων νεορομαντικών συνθετών όπως ο Arvo Pärt. Γενικά, το ελεγειακό της ύφος αποτελεί πολύτιμο φάρο για όλη τη σημερινή modern classical γενιά δημιουργών.

Η Ελένη Καραΐνδρου γεννήθηκε στo Τείχιο Φωκίδας. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο, αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1967) συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, μελετώντας εθνομουσικολογία στη Σορβόννη, όπως επίσης ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας στη Scuola Cantorum. Το 1975, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο με τίτλο Μεγάλη αγρυπνία σε ποίηση Κ. Χ. Μύρη και ερμηνεύτρια τη Μαρία Φαραντούρη. Παράλληλα, συνεργάζεται με τον Μάνο Χατζιδάκι για τη δημιουργία του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Από το 1975 μέχρι το 1990 εκδίδονται δίσκοι με μουσική της στην Ελλάδα  και στη Γαλλία. Από το 1990 συνεργάζεται με τη διεθνούς φήμης δισκογραφική εταιρία ECM και το δημιουργό της Manfred Eicher και κυκλοφορεί 12 άλμπουμ: Music for Films, The Suspended Step of the Stork, Ulysses’ Gaze, Eternity And a Day, Trojan Women, Τhe Weeping Meadow, Elegy of the Uprooting, Dust of Time, Eleni Karaindrou-Concert in Athens, Εuripides: Medea, David, Tous des Oiseaux. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία μεταξύ των οποίων πέντε βραβεία Μουσικής Κινηματογράφου στην Ελλάδα, το βραβείο Μουσικής Θεάτρου «Δημήτρης Μητρόπουλος», καθώς επίσης το διεθνές Βραβείο Φελίνι για τον «Καλύτερο συνθέτη της Ευρώπης» από το Europa Cinema στην Ιταλία (1992). Τo 2002 της απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το 2004 κέρδισε υποψηφιότητα για  τα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου (Felix) με τη μουσική της για Το λιβάδι που δακρύζει.

Ο διεθνής και ελληνικός Τύπος για τη μουσική της Ελένης Καραΐνδρου

>>Αν ο Όμηρος είχε συνθέσει μουσική, θα ήταν κάπως έτσι: σκοτεινή και μελαγχολική, αποπνέοντας τη γλυκιά αίσθηση του ζεστού, κόκκινου κρασιού και την αρμύρα της θάλασσας. Θρηνητική και ερωτική συνάμα, η μουσική εκείνη θα τραγουδούσε την αγάπη και τον χαμό, το πάθος που σπρώχνει τον άνθρωπο να μεγαλουργεί….
Michael Walsh στο αμερικανικό περιοδικό TIME INTERNATIONAL, Μάρτιος 1996 (Το βλέμμα του Οδυσσέα)

>>Η μουσική αυτή είναι γενναιόδωρη στην ενορχήστρωση της μελαγχολίας και της χίμαιρας, με την ορχήστρα μινιατούρα που κάπως θυμίζει το «Αντάτζιο» του Μάλερ, ως τα αφηρημένα, μεταμορφωμένα ίχνη της ελληνικής παράδοσης.
Harry Lachner στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, Σεπτέμβριος 1991 (Music for Films)

>>Αντάτζιο, αντάτζιο! Δεν συναντά κανείς εύκολα μουσική που ψάχνει το άπειρο, με συγκινήσεις που σου κόβουν την ανάσα και με ψιθυριστή αθωότητα.
Michael Engelbrecht στο γερμανικό περιοδικό Jazzthetik, Οκτώβριος 1991(Music for films)

>>Είναι η τέλεια μουσική ενός κυριακάτικου πρωινού: ήρεμη, λεπταίσθητη, ελαφρά νοσταλγική, ένας υπέροχος συνδυασμός εγχόρδων, πνευστών και ακορντεόν.
Richard Williams στη βρετανική εφημερίδα Independent on Sunday, Μάιος 1992 (Το μετέωρο βήμα του πελαργού)

>>Ήχοι μακρόσυρτοι, σχεδόν οδυνηροί, απ’ όπου φωνές αναδύονται διστακτικά – βιόλα, όμποε, τρομπέτα, βιολοντσέλο, ακορντεόν – για να βυθιστούν και πάλι σ’ ένα ποτάμι από ημιτόνια. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της εύθραυστης, υποβλητικής μουσικής. Στο κεντρικό κομμάτι, στη σουίτα «Ulysses’ Gaze» κορυφώνεται στο φτερούγισμα ενός μελαγχολικού χορού, αλλά ξεψυχά πάλι απότομα.
Andreas Obst στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, Σεπτέμβριος 1995 (Το βλέμμα του Οδυσσέα)

>>Η καθαρή, απέριττη ποίηση που κατακλύζει τη μουσική της εκφράζει με τον πιο αισθαντικό τρόπο τις εναλλαγές των εποχών, τα ξέφρενα πάθη και την αέναη, παγερή μελαγχολία που αναδίδουν οι ζωντανές μνήμες και οι χαμένοι έρωτες.
Geoff Andrew στο βρετανικό Time Out, Ιανουάριος 1999 (Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα)

>>Η Ελένη Καραΐνδρου αξίζει μνείας και προσοχής στο ίδιο βαθμό όπως ο Rοta ή ο Morricone. Μια ευρωπαία που οικειοποιήθηκε και άντλησε με περίσσια ευαισθησία από τις πηγές της μουσικής παράδοσης της πατρίδας της, με αποτέλεσμα να αναδυθεί κάτι εντελώς ξεχωριστό, ασυνήθιστα διαχρονικό και άυλο.
Richard Cook στο βρετανικό περιοδικό New Statesman, Iανουάριος 1999 (Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα)

>>Η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου εμπεριέχει τον λόγο και την εικόνα. Είναι ποίηση και κινηματογράφος – φτιαγμένος με ήχους. Η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου εμπεριέχει τον κόσμο. Τον προσωπικό και τον συμπαντικό. Η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου εμπεριέχει την ιστορία. Καταγράφει την χωροχρονική κίνηση του ανθρώπου – του κάθε ανθρώπου – μέσα σε μια άβυσσο, δείχνοντας την πορεία προς το φως….
Γιώργος Χαρωνίτης  στο περιοδικό JAZZ&ΤΖΑΖ (Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα)
Η εκδήλωση εντάσσεται στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Παράλληλα με την πλειονότητα των εκδηλώσεών του που διοργανώνονται με ελεύθερη είσοδο χάρη στις δωρεές του ΙΣΝ, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος διοργανώνει και ορισμένες εκδηλώσεις με προσιτό εισιτήριο, εμπλουτίζοντας τις πηγές εσόδων του και διασφαλίζοντας τη μακροχρόνια οικονομική του ευρωστία.