Δήμος Αγ.Παρασκευής: Μαζική διαδήλωση στην κεντρική πλατεία ενάντια στην ακρίβεια

Το Σάββατο (14/1) και ώρα 12.00 αναμένεται να πραγματοποιηθούν μαζικές συγκεντρώσεις κατά της ακρίβειας στην κεντρική πλατεία Αγίας Παρασκευής.

Δημοτικά σχήματα, συλλογικότητες, φορείς και σωματεία της περιοχής θέλουν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, στο κοινό τους κάλεσμα πως: «Δεν μπορούμε να ζούμε έτσι. Δεν μας αξίζει να ζούμε έτσι. Οι τιμές θα πέσουν και οι μισθοί θα ανέβουν μόνο με αγώνες!».

Καλούν/στηρίζουν:

– Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή
– Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής
– Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Περικλής»
– Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Αγίας Παρασκευής
– «Δεν βγαίνω» , Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην Ακρίβεια

H Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής αναφέρει:

«Όταν η τωρινή κρίση ακρίβειας ξεκινούσε, ήδη από το 2021, πολύ πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, το κράτος, το κεφάλαιο και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ μας έλεγαν ότι η ζήτηση για ενέργεια αυξήθηκε μετά τα lockdown, ότι η ενέργεια που καταναλώνουμε καταστρέφει το περιβάλλον και πρέπει να στραφούμε σε ανανεώσιμες πηγές που είναι όμως ακριβότερες. Μετά φόρτωσαν την αύξηση των τιμών στον «πόλεμο του Πούτιν». Εμείς πρέπει πάντα να κάνουμε υπομονή και να πληρώνουμε το κόστος…

Δεν μας λένε κουβέντα όμως για τις ενεργοβόρες εφοπλιστικές και αεροπορικές εταιρίες και για τις βιομηχανίες που ξεζουμίζουν τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, παράγοντας σωρεία αγαθών που διαρκούν ελάχιστα και μετά πετιούνται, ώστε να ξαναγοραστούν άλλα. Δεν ακούμε τίποτε για το κόστος και την ενέργεια που σπαταλούν τα κράτη για το πολεμικό τους οπλοστάσιο, το οποίο πρέπει συνεχώς να αναβαθμίζεται για να ενισχύεται ο γεωπολιτικός τους ρόλος, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του εθνικισμού, τη στρατιωτικοποίηση του πλανήτη και πολέμους σαν αυτόν της Ουκρανίας, σε βάρος των λαών του κόσμου.

Το κυριότερο, δεν ομολογούν τη βαθύτερη και πραγματική αιτία της ακρίβειας. Ότι δηλαδή ο καπιταλισμός, οι σχέσεις και ο πολιτισμός που δημιουργεί, έχουν μετατρέψει τα πάντα γύρω μας σε εμπορεύματα με αντίτιμο: το νερό, η τροφή, η στέγαση, η θέρμανση, η υγεία είναι προνόμια για όποιον μπορεί να τα αγοράσει. Το ίδιο και η ενέργεια: ένα χρηματιστηριακό πια προϊόν που υπόκειται όχι στις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά στους νόμους της αγοράς και των επενδυτών. Όταν λοιπόν εκείνοι που ελέγχουν την αγορά μπορούν να βγάλουν πιο πολλά κέρδη εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες μας, απλώς θα το κάνουν.

Έτσι, οι αλυσίδες των super markets και οι εταιρίες εμπορίας τροφίμων, τα διυλιστήρια και οι πάροχοι ρεύματος και φυσικού αερίου κυριολεκτικά μας πίνουν το αίμα! Σε συνεργασία με το κράτος μας επιβάλλουν μάλιστα χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, αδιαφορώντας για το αν μπορούμε να πληρώσουμε τόσο ακριβά τρόφιμα και ενοίκια, και κόβοντας το ρεύμα στα σπίτια μας. Την ίδια στιγμή τράπεζες, funds και εταιρίες ακινήτων βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια μας για δάνεια με υπέρογκα επιτόκια που μας λένε ότι “δεν εξυπηρετούνται”, ενώ τα έχουμε πληρώσει διπλά και τριπλά.

Πριν από 30 χρόνια, ο θριαμβευτής καπιταλισμός υποσχόταν καταναλωτικά αγαθά, ποιότητα ζωής και ευημερία για όλους. Τώρα είναι φανερό ότι αυτό το τέρας το μόνο που έχει να προσφέρει είναι φτώχεια, εκμετάλλευση, ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, θάνατο. Οι προσδοκίες διαψεύστηκαν και η απάτη αποκαλύφθηκε. Τι απομένει, λοιπόν, στο κεφάλαιο που κερδοσκοπεί και στο κράτος που γεμίζει ταμεία από τον ΦΠΑ (για να ξαναμοιράσει τα χρήματα στους μεγαλοεπιχειρηματίες που το στηρίζουν); να παρουσιάσουν την ακρίβεια ως ένα φυσικό φαινόμενο (π.χ. σεισμός) και, δήθεν περιμένοντας το ‘κακό’ να περάσει, να ζητάνε από εμάς θυσίες, επειδή τάχα το κράτος δεν έχει χρήματα, ενώ όλες και όλοι έχουμε ατομική ευθύνη απέναντι στο κοινό καλό. Βράζουμε όμως όλοι στο ίδιο καζάνι; Τι κοινό έχει ο καναλάρχης με την εργάτρια; Αυτός που ζει σε βίλα με αυτή που ζει στο δυάρι; Η βουλευτής με τον μετανάστη; Έχουμε όλοι την ίδια αγωνία πώς θα βγάλουμε τον μήνα;

Πατάνε πάνω μας υπολογίζοντας ότι η καθεμία και ο καθένας θα κοιτάξει την πάρτη του, πώς θα τη βολέψει αυτός και η οικογένειά τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Έτσι όμως δεν καταφέρνουμε τίποτα. Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Χρειάζεται να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και να παλέψουμε μαζί στις γειτονιές μας και στους χώρους όπου δουλεύουμε. Εμείς οι εργαζόμενες, οι υπάλληλοι και οι μπλοκάκηδες, οι φοιτήτριες, τα άνεργα και οι συνταξιούχοι πρέπει να αρνηθούμε να χωνέψουμε άλλη μια επίθεση στις ζωές μας.

Δεν εναπόκειται σε εμάς να δώσουμε λύσεις στις αντιφάσεις του συστήματος ούτε να απαντήσουμε σε παραπλανητικά ερωτήματα (πού θα βρεθούν τα χρήματα). Δεν μας αρκούν τα διάφορα fuel, power και market pass, οι «επιταγές ακρίβειας» και τα «καλάθια νοικοκυριού», με το κράτος να φορολογεί τάχατες τα υπερκέρδη των παρόχων ενέργειας και να μας δίνει ψίχουλα για να πληρώσουμε ένα μικρό μέρος από τους λογαριασμούς και τα ψώνια μας, επιστρέφοντας έτσι τα χρήματα στις ταμεία των εταιρειών.

Να αρθρώσουμε τον δικό μας λόγο και τις δικές μας διεκδικήσεις και να παλέψουμε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα για τα πράγματα που έχουμε ανάγκη:
• Αυξήσεις μισθών και μείωση ωρών εργασίας.
• Αυξήσεις επιδομάτων ανεργίας. Επιδόματα σε όλες και όλους για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
• Κατάργηση ΦΠΑ και πλαφόν τιμών σε χαμηλά επίπεδα σε τρόφιμα και βασικά αγαθά.
• Μείωση ενοικίων, πλαφόν στις τιμές τους, αναστολή πληρωμής τους, παύση πλειστηριασμών».

Σε μήνυμά του το «Φυσάει Κόντρα» τονίζει:

«Οι επιχειρήσεις αυξάνουν τα κέρδη τους. Νέα ρεκόρ κερδών ανακοινώνονται καθημερινά. Αυτή είναι η βασική αιτία του πληθωρισμού. Την στιγμή λοιπόν που οι λίγοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι εμείς γινόμαστε όλο και φτωχότεροι.

Αυτό πρέπει να σταματήσει. Δεν μας αξίζει να ζούμε έτσι. Και για να σταματήσει πρέπει να κάνουμε κάτι.
Για αυτό θα βρεθούμε στο δρόμο να αγωνιστούμε για

– Να ζητήσουμε αυξήσεις μισθών και συλλογικές συμβάσεις τώρα.
– Να απαιτήσουμε μείωση των τιμών και αύξηση της φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων.
– Τα βασικά αγαθά να αντιμετωπίζονται ως δημόσια και να υπάρχει φροντίδα να μην λείπουν από κανέναν και καμία
Έλα κι εσύ! Αν δεν αγωνιστούμε τίποτα δεν θα αλλάξει».