Πρόκειται για ένα θέμα που «ακούγεται» κάθε φορά που μια φυσική καταστροφή προκαλεί εκτεταμένες ζημιές σε μια περιοχή και το κράτος καλείται να υπολογίσει το δημοσιονομικό κόστος των αποζημιώσεων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ξεκινάει αυτή η δημόσια συζήτηση, καθώς ήδη σε ορισμένες περιοχές της χώρας υπάρχει σχετική υποχρέωση, ωστόσο ίσως αυτή τη φορά ενδεχομένως και να δούμε μια πιο γενικευμένη – αν και πιθανότατα όχι καθολική – εφαρμογή, δεδομένου ότι ήδη η κυβέρνηση είχε φέρει το ζήτημα της ασφάλισης ακινήτων στο προσκήνιο, με τη νομοθέτηση της έκπτωσης 10% από τον ΕΝΦΙΑ.
Μάλιστα, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που περιλαμβάνει ο νόμος, πρέπει να υπάρχει ασφάλιση κατά όλων των φυσικών κινδύνων, κάτι που αποκλείει αυτομάτως τα πολύ παλαιά ακίνητα. (σ.σ. τα ακίνητα που χτίστηκαν πριν από το 1960, δεν ασφαλίζονται κατά του κινδύνου του σεισμού).
«Δεν είναι εύκολο, δεν είναι η λύση στο πρόβλημα, οι υποδομές κοστίζουν, όμως έχει και μια διάσταση δικαιοσύνης και η υποχρεωτικότητα μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερο κόστος ασφάλισης» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Πατέλης σχολιάζοντας το σενάριο της υποχρεωτικής ασφάλισης.
Αξίζει να σημειωθεί πως, σήμερα, η ασφάλιση ακινήτων είναι υποχρεωτική μόνο για όσους έχουν πάρει στεγαστικό δάνειο, ωστόσο σε περίπτωση που η συζήτηση συνεχιστεί, η υποχρέωση ασφάλισης θα αφορά σε πρώτη φάση, περιοχές που βρίσκονται δίπλα σε δάσος, που είναι σεισμογενής ή που έχουν αυξημένο κίνδυνο για πλημμύρες.
Αυτή τη στιγμή, τα ασφαλισμένα ακίνητα στην Ελλάδα αποτελούν μόλις το 16% – 20% του συνόλου, την ώρα που η ασφάλιση ακινήτων έναντι του κινδύνου φυσικών καταστροφών είναι ήδη υποχρεωτική σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
