Κρεμάστρες αλληλεγγύης
Η αποτρόπαια εικόνα των ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια, γέννησε την ιδέα μιας εικαστικού, για έναν νέο τρόπο συγκέντρωσης ανταλλαγής αγαθών, ρούχων και τροφίμων.
Είδε ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Και θέλησε να δημιουργήσει κάτι ώστε να μην αναγκάζονται συμπολίτες μας να καταφεύγουν στους κάδους απορριμμάτων για να βρουν λίγη τροφή ή ένα ρούχο να ζεσταθούν κι όλοι οι υπόλοιποι να μπορούν να τα προσφέρουν με ανθρωπιά, αλληλεγγύη και αγάπη. Σαν… κέρασμα ή σαν ένα δώρο. Με αισθητική και πολιτισμό.
Κάπως έτσι, γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός νέου τρόπου και χώρου συγκέντρωσης και ανταλλαγής ρούχων, αγαθών ή τροφίμων, ενός αντικειμένου κοινωνικής τέχνης όπου αυτοί που δεν χρειάζονται κάτι μπορούν να το αφήνουν για αυτούς που τους είναι απαραίτητο.
Με αυτό τον τρόπο η εικαστικός Ελένη Πολυχρονάτου δημιούργησε το καλλιτεχνικό project “κρεμάστρες του δημόσιου χώρου” ή “το σύμβολο της αμοιβαιότητας”.
Το μοντέλο/αντικείμενο κοινής χρήσης μπορεί να είναι κατασκευασμένο από ξύλο, μέταλλο ή άλλα υλικά, φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι κάτοικοι των πόλεων να μπορούν να το χρησιμοποιούν, αφήνοντας φαγητό ή ρούχα, μετουσιώνοντας την κοινωνική προσφορά σε αισθητική αξία και την τέχνη σε μέσο αποτύπωσης της ανθρώπινης επιλογής.
Τα γλυπτά της κοσμούν ήδη επιλεγμένα σημεία του Δήμου Αγίας Παρασκευής αφού προηγούμένως, τον περασμένο Δεκέμβριο, εκτέθηκαν στο στο Πέτρινο κτήριο του Πολιτιστικού Πάρκου «Σταύρος Κώτσης».
Συγκεκριμένα τα γλυπτά-κρεμάστρες βρίσκονται στο Δημαρχείο, στην Κεντρική Πλατεία Αγίας Παρασκευής, στην Πλατεία Τσακού, στο Ναό Προφήτη Ηλία στον Τσακό, στο Ναό Αγίου Δημητρίου στο Κοντόπευκο, στη Στέγη Γερόντων, στο 2ο Δημοτικό Παιδικό Σταθμό στην οδό Λάδωνος και στον Βρεφονηπιακό Σταθμό οδών Πάρου & Δωδεκανήσου.
Σκοπός του project είναι η δημιουργία ενός νέου τρόπου και χώρου συγκέντρωσης και ανταλλαγής ρούχων, αγαθών ή τροφίμων, υλοποιημένο με ένα λειτουργικό τρόπο, με γνώμονα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, εμπνέοντας σε αυτόν και την κοινωνία το πνεύμα της αλληλεγγύης, της προσφοράς και της ανταλλαγής, που τόσο έντονα αναδεικνύεται στη σημερινή πραγματικότητα.
Στο project παρουσιάζεται ένα μοντέλο/αντικείμενο κοινής χρήσης κατασκευασμένο από ξύλο, μέταλλο ή άλλα υλικά, φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι κάτοικοι των πόλεων να μπορούν να το χρησιμοποιούν. Τα γλυπτά βασίζονται πάνω σε τρεις άξονες: την Τέχνη, την Επαναχρησιμοποίηση της Ύλης και την Προσφορά στον συνάνθρωπο.
Το έργο έχει αυτή τη μορφή ώστε να υπάρχει απλότητα στη κατασκευή. Τρεις ευθείες δεμένες στη μέση είναι το μοντέλο για την «Κρεμάστρα του Δημόσιου Χώρου», την οποία καθένας από μας και με ό,τι διαθέτει, μπορεί να κατασκευάσει. Οι διαστάσεις του έργου δεν υπερβαίνουν τα 180 εκ. σε ύψος και η βάση εμπεριέχεται σε ένα νοερό κύκλο με διάμετρο 90 εκ.
Τα γλυπτά δημιούργησαν οι καλλιτέχνες-γλύπτες Τάκης Κοζόκος, Βάλλυ Νομίδου, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Ελλη Βέλλιου, Παναγιώτης Μπρέντας, Στέλλα Παπαθανασίου, Ριχάρδος Φώσκολος, Μαρία Μεθυμάκη, Όμηρος Κοσμίδης, Μάρω Κουρή, Τόμυ Ιβάνωφ και Ελένη Πολυχρονάτου.
